| ||||
---|---|---|---|---|
estáu desapaecíu | ||||
Alministración | ||||
Capital | Soissons | |||
Forma de gobiernu | estado remanente (es) | |||
Llingües oficiales | llatín | |||
Xeografía | ||||
Economía | ||||
Moneda | moneda en la Antigua Roma (es) | |||
El Reinu de Soissons,[1] tamién llamáu Dominiu de Soissons o Reinu de Siagrio, foi un enclave galu-romanu del Imperiu romanu allugáu nel norte de Galia (güei Francia) centráu alredor de la ciudá de Soissons (Novidunum) que sobrevivió a la cayida del Imperiu romanu d'Occidente, siendo l'últimu territoriu del Imperiu occidental en cayer, en 486, diez años dempués de la deposición de Rómulo Augústulo y seis dempués de la muerte de Julio Nepote.
La evolución del Reinu de Soissons empezó cuando'l emperador Mayoriano (457-461) designó a Egidio como magister militum de la Galia romana. Cuando Mayoriano perdió la so autoridá y la so vida frente a Ricimero en 461, Egidio caltuvo'l so dominiu de la mayor parte de la provincia de Galia Lugdunense, creando de facto un Estáu remanente romanu que aportó a conocíu como'l Reinu de Soissons. Nel caos de la Galia del momentu, Egidio caltuvo'l so poder frente a los francos asitiaos al este y los visigodos del sur; les sos rellaciones cola Bretaña romana pueden ser amistoses. Egidio morrió nel añu 464 o 465. El so fíu Siagrio asoceder y gobernó hasta la so derrota na batalla de Soissons contra'l rei francu Clodoveo I. El territoriu pasó a partir d'entós al control de los francos.