Reinu de Soissons

Imperiu romanu d'Occidente
Reinu de Soissons
(de 457 a 486)
estáu desapaecíu
Alministración
Capital Soissons
Forma de gobiernu estado remanente (es) Traducir
Llingües oficiales llatín
Xeografía
Economía
Moneda moneda en la Antigua Roma (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

El Reinu de Soissons,[1] tamién llamáu Dominiu de Soissons o Reinu de Siagrio, foi un enclave galu-romanu del Imperiu romanu allugáu nel norte de Galia (güei Francia) centráu alredor de la ciudá de Soissons (Novidunum) que sobrevivió a la cayida del Imperiu romanu d'Occidente, siendo l'últimu territoriu del Imperiu occidental en cayer, en 486, diez años dempués de la deposición de Rómulo Augústulo y seis dempués de la muerte de Julio Nepote.

La evolución del Reinu de Soissons empezó cuando'l emperador Mayoriano (457-461) designó a Egidio como magister militum de la Galia romana. Cuando Mayoriano perdió la so autoridá y la so vida frente a Ricimero en 461, Egidio caltuvo'l so dominiu de la mayor parte de la provincia de Galia Lugdunense, creando de facto un Estáu remanente romanu que aportó a conocíu como'l Reinu de Soissons. Nel caos de la Galia del momentu, Egidio caltuvo'l so poder frente a los francos asitiaos al este y los visigodos del sur; les sos rellaciones cola Bretaña romana pueden ser amistoses. Egidio morrió nel añu 464 o 465. El so fíu Siagrio asoceder y gobernó hasta la so derrota na batalla de Soissons contra'l rei francu Clodoveo I. El territoriu pasó a partir d'entós al control de los francos.

  1. MacGeorge, Penny (2002). Late Roman Warlords. Oxford University Press, páx. 111–113. ISBN 0-19-925244-0. Consultáu'l 23 de setiembre de 2013.

Developed by StudentB