Titu

Titu Flaviu César Vespasianu Augustu, tamién conocíu como Titu (Roma, 30 d'avientu del 39 - 13 de setiembre del 81) foi un emperador romanu, que reinó ente los años 79 y 81. Miembru de la dinastía Flavia, asocedió nel tronu a so pa Vespasianu, convirtiéndose nel primer emperador romanu en llegar al tronu a continuación de so pa biolóxicu.

Primero de convertise n'emperador Titu ganó sonadía como comandante militar, combatiendo a les órdenes de so pa en Xudea demientres la Primer Guerra Xudío-Romana. La guerra detúvose a la muerte del emperador Nerón, nel añu 68, porque Vespasianu concentrose na llucha pol poder imperial demientres el nomáu Añu de los Cuatro Emperadores. Cuando foi declaráu emperador, el 1 de xunetu del 69, el so fíu Titu quedó al cargo d'acabar cola rebelión de los xudíos. Nel añu 70 sitió y conquistó Xerusalén, destruyendo la ciudá y el Segundu Templu. Pa conmemorar la so victoria, y honralu, llevantose en Roma un arcu trunfal, el arcu de Titu.

Demientres el reináu de so pa Titu ganó sonadía en Roma pol so bon desempeñu como prefectu de la Guardia Pretoriana, pero tamién pola so polémica rellación sentimental cola reina xudía Berenice. Pese a les dudes qu'había sobre'l so temperamentu foi aclamáu pol pueblu a la muerte de so pa, y los historiadores contemporáneos de so (Suetoniu y otros) consideráronlo nes sos obres un bon emperador.

El so reináu foi'l de l'acabación del Coliséu, y nelli rescampla tamién la so xenerosidá p'aliviar los problemes causaos por dos desastres, la erupción del monte Vesubiu nel añu 79 y l'incendiu de Roma del añu 80. Morrió d'unes fiebres, tres reinar namái dos años, el 13 de setiembre del 81. Foi deificáu pol Senáu romanu y asocedíu pol so hermanu menor Domicianu.