Meqalit

Meqalit (yunanca μέγας - böyük, λίθος - daş) — əsasən son Neolit ​​və Eneolit ​​dövrünə (Avropada eramızdan əvvəl IV -III minilliyə, daha sonra Asiya və Afrikaya) xas olan nəhəng daşlardan hazırlanmış tikililər.

Meqalit termini 1849 -cu ildə ingilis tədqiqatçısı A. Herbert tərəfindən "Cyclops Christianus" kitabında təklif edilmiş və 1867 -ci ildə Parisdə keçirilən bir konqresdə rəsmi olaraq qəbul edilmişdir. Termin tam deyil, buna görə də olduqca qeyri -müəyyən bir quruluş qrupu meqalitlər və meqalitik quruluşlar anlayışına aiddir. Xüsusilə, dəfn və abidə tikintisində istifadə edilməyənlər də daxil olmaqla böyük ölçüdə yonulmuş daşlara meqalit deyilir.

Bütün meqalitləri iki kateqoriyaya bölmək olar. Birincisi, tarix öncəsi (əvvəldən) cəmiyyətlərin ən qədim memarlıq quruluşlarını (Malta adasının məbədləri, menhirlər, kromlexlər, dolmenlər) əhatə edir. Onlar üçün daşlar ya ümumiyyətlə işlənməmişdi, ya da minimal emalla. Bu abidələrə malik olmuş mədəniyyətlərə meqalitik mədəniyyətlər deyilir. Kiçik daşlardan (labirintlər) və petroqliflərlə fərdi daşlardan ibarət olan quruluşlar da tez -tez meqalitlərə aid edilir. Daha inkişaf etmiş cəmiyyətlərin bəzi strukturları (Yapon imperatorlarının məzarları və Koreya zadəganlarının dolmenləri) oxşar memarlıq estetikasına malikdir. İkinci kateqoriya, əsasən həndəsi nizamlı bir forma verilən çox böyük daşlardan ibarət daha inkişaf etmiş bir memarlıq quruluşları ilə təmsil olunur. Onlar erkən dövlətlər üçün xarakterikdir, lakin sonrakı dövrlərdə inşa edilmişdir. Məsələn, Aralıq dənizində bunlar Misir piramidaları, Mikena mədəniyyətinin quruluşları, Qüdsdəki Məbəd dağı. Cənubi Amerikada Tiuanaku, Saksayhuaman, Ollantaytamboda bəzi strukturlar var.

Meqalitlərin ümumi bir xarakterik xüsusiyyəti, bəzən yüz tondan çox ağırlığa malik olan daş bloklar, plitələr şəklində olmasıdır ki, çox vaxt onlarla kilometr aralıda yerləşən ocaqlardan gətirilir, bəzən tikinti sahəsinə nisbətən böyük bir fərqlə. Eyni zamanda, bəzi növ strukturlardakı daşlar tikişlərdə ideal şəkildə sıx bir şəkildə yerləşirdi (Qərbi Qafqaz Dolmenləri, dəfn otaqları və Misir piramidalarının üzü, İnkaların ən yaxşı binaları).

Bir qayda olaraq, meqalitik quruluşlar ev kimi xidmət etmirdi və tikinti dövründən bu günə qədər tikinti üsulları və binaların təyinatı ilə bağlı heç bir qeyd (və ya çox azdır) olmamışdır.