An Bhagavata Purana (Sanskrito: भागवतपुराण; IAST: Bhāgavata Purāṇa), midbid man sa apod na Srimad Bhagavatam, Srimad Bhagavata Mahapurana o Bhagavata sana, saro sa ikakagwalong dakulang Purana kan Hinduismo (Mahapurana).[1][2] Kinomposo sa Sanskrito ni Veda Vyasa, ini nagpapalakop nin bhakti (debosyon) ki Krishna, sarong avatar ni Vishnu, pig-iintrodusir an mga tema gikan sa Advaita (monism) pilosopiya ni Adi Shankara, an Vishishtadvaita (qualified monism) kan Ramanujacharya asin kan Dvaita (dualismo) kan Madhvacharya. Yaon ini sa haros gabos na tataramon na Indian.[3][4][5][4][6][7]
An Bhagavata Purana, arog kan iba pang mga Purana, nagpapaliwanag nin kadakol na tema kaiba an kosmolohiya, astronomiya, genealogy, heograpiya, leyenda, musika, bayle, yoga asin kultura.[4][8] Sa pagpoon kaiyan, an mga pwersa nin karatan nanggana sa guerra sa pag - oltanan kan maboot na mga deva (mga dios) asin maraot na mga asura (demon) asin ngonyan namamahala na sa uniberso. An katotoohan nagbubutwa giraray bilang si Krishna, (inapod "Hari" asin "Vāsudeva" sa teksto) - enot nakikipagkatoninongan sa mga demonyo, sinasabot sinda dangan malinalang na dinaog sinda, na nagtatao nin paglaom, hustisya, katalingkasan asin kaogmahan - sarong siklikong tema na yaon sa dakol na osipon.[9]
An Bhagavata Purana sarong iginagalang na teksto sa Vaishnavismo, sarong tradisyon na Hindu na nagrerepresentar ki Vishnu.[10] An teksto nagpepresentar nin sarong porma nin relihiyon (dharma) na nakikikompetensiya sa Vedas, na diyan sa katapustapusi an bhakti minagiya pasiring sa sadiring kaaraman, kaligtasan (moksha) asin kaogmahan.[11] Minsan siring an Bhagavata Purana positibong nagsasabi na an panlaog na naturalesa asin panluwas na porma ni Krishna kapareho kan mga Vedas asin na ini an nakasalbar sa kinaban sa mga pwersa nin karatan.[12] Piggagamit an sarong intirung bersikulo (1.340) kan ibang mga sektang Krishna tanganing ipag-insistir na an teksto mismo iyo si Krishna sa pormang literaryo.[13]
An petsa nin komposisyon posibleng nasa pag-oltanan kan ikawalo asin ikasampulong siglo CE, alagad posibleng kaidto pang ika-6 na siglo CE.[5][14] Nagdanay an mga Manuskrito sa kadakol na mga katakod na bersyon na pigrebisa sa paagi kan ika-18 siglo na nakagibo nin manlainlain na resensyon kapwa sa parehong mga tataramon asin sa balyo kan iba-ibang tataramon na Indyano.[15]
An teksto kompwesto nin doseng libro (skandhas) na may total na 332 kapitulo (adhyaya) asin 18,000 na bersikulo.[13][16] An ikasampulong libro, na may mga 4,000 na bersikulo, iyo an pinakapopular asin pinakamahiwas an inadalan.[3] Idto an enot na Purana na trinadusir sa sarong lenguaheng Europeo bilang traduksyon nin Pranses kan bersiyon na Tamil nagluwas kan 1788 asin iinintrodusir an dakol na Europeo sa Hinduismo asin ika-18 siglo na kulturang Hindu durante kan peryodong kolonyal.[5][17]