Emperador Jimmu

Emperador Jimmu 神武天皇
Emperor Jimmu kaiba an saiyang emblematikong pansadiring pana, an kinshikyū (金鵄弓), ni Adachi Ginkō, 1891
Emperador kan Hapon
Panahon kan Kapanyarihan	660 BC – 585 BC[1][2]
Sinundan ni	Suizei
Iminundag	Hikohohodemi (彦火々出見) 711 BC o 721 BC subangang Tsukushi-no-shima
Nagadan	585 BC (edad 126 o 136) possible Kashihara
Pigburol	Unebi-yama no ushitora no sumi no misasagi (畝傍山東北陵) (Kashihara, Nara)
Agom na babaye	Ahiratsu-hime Himetataraisuzu-hime
Isyu	Tagishimimi-no-Mikoto Kisumimi Hikoyai-no-Mikoto Kamuyaimimi no mikoto (ja) Emperador Suizei
Postumo na pangaran Chinese-style shigō: Emperor Jimmu (神武天皇) Japanese-style shigō: Kamu-yamato Iware-biko no Sumeramikoto (神日本磐余彦天皇)
Amá	Ugayafukiaezu
Iná	Tamayori-hime
Relihiyon	Shinto

Si Emperador Jimmu (神武天皇, Jinmu-tennō) iyo an maalamat na enot na emperador kan Hapon segun sa Nihon Shoki asin Kojiki.^[1][3] An saiyang pagtukaw iyo an tradisyunal na pinetsahan na nangyari kan 660 BC.^[4][5] Sa mitolohiyang Hapones, siya iyo an gikan sa kapag-arakian kan diosa kan saldang na si Amaterasu, sa paagi kan saiyang makuapo na si Ninigi, siring man an kapag-arakian kan dios kan bagyo na si Susanoo. Siya naglunsar nin ekspedisyon na militar gikan sa Hyūga harani sa Seto Inland Sea, binihag an Yamato, asin inistabilisar ini bilang saiyang sentro nin kapangyarihan. Sa modernong Hapon, an leyendang pagtukaw ni Jimmu minarkahan bilang National Foundation Day tuyong Pebrero 11. Sa tahaw kan nasyunalistikong sentimiyento durante kan 1930s asin 1940s sa Emperyong Hapon, delikadong ihapon an eksistensya ni Jimmu.^[6]

Idinoon nin mga historyador na mayo nin ebidensiya para sa pag-eksister ni Jimmu na an kadaklan na intelektwal minaoyon na siya sarong leyendang personahe.^[7][8] Minsan siring, an mga estorya manongod sa saiya pwedeng magparisa nin aktwal na mga pangyayari.^[9][10][11]

An eksaktong lugar kan pagtukaw ni Emperador Jimmu sa trono kan imperyo (i.e. an pundasyon kan Hapon) pinagdebatehan sa laog nin dakol na siglo sagkod kan 1863 an mga iskolar sa nasyonal na mga pag-adal naghingako na nagpamidbid nin lugar sa laog ni Kashihara bilang eksaktong lugar.

1. ↑ ^{1.0 1.1} Campbell, Allen; Nobel, David S (1993). "Jimmu Emperor". Japan: An Illustrated Encyclopedia. Kodansha. p. 1186. ISBN 406205938X. 
2. ↑ "Genealogy of the Emperors of Japan" (Archive), Imperial Household Agency, 2011.
3. ↑ Error sa pag-cite: Imbalidong <ref> tatak; mayong teksto na ipinagtao para sa reperensiya na pinagngaranan na hm
4. ↑ Kelly, Charles F. "Kofun Culture", Japanese Archaeology. April 27, 2009.
5. ↑ * Kitagawa, Joseph (1987). On Understanding Japanese Religion, p. 145, at Google Books: "emphasis on the undisrupted chronological continuity from myths to legends and from legends to history, it is difficult to determine where one ends and the next begins. At any rate, the first ten legendary emperors are clearly not reliable historical records."
   • Boleslaw Szczesniak, "The Sumu-Sanu Myth: Notes and Remarks on the Jimmu Tenno Myth", in Monumenta Nipponica, Vol. 10, No. 1/2 (Winter 1954), pp. 107–26. doi:10.2307/2382794. JSTOR 2382794.
6. ↑ Trevor, Malcolm (2001). Japan: Restless Competitor: The Pursuit of Economic Nationalism. Psychology Press. p. 79. ISBN 978-1-903350-02-7. 
7. ↑ Ruoff, Kenneth J. (2021-02-01). Japan's Imperial House in the Postwar Era, 1945–2019. Brill. p. 171. ISBN 978-1-68417-616-8. 
8. ↑ Shillony, Ben-Ami (2008). The Emperors of Modern Japan. Brill. p. 15. ISBN 978-90-04-16822-0. 
9. ↑ Henshall, Kenneth (2013-11-07). Historical Dictionary of Japan to 1945. Scarecrow Press. p. 100. ISBN 978-0-8108-7872-3. 
10. ↑ Wetzler, Peter (1998-02-01). Hirohito and War: Imperial Tradition and Military Decision Making in Prewar Japan. University of Hawaii Press. pp. 101–2. ISBN 978-0-8248-6285-5. 
11. ↑ Brown, Delmer M.; Hall, John Whitney; McCullough, William H.; Jansen, Marius B.; Shively, Donald H.; Yamamura, Kozo; Duus, Peter (1988). The Cambridge History of Japan. Cambridge University Press. p. 102. ISBN 978-0-521-22352-2.