Citokineza (starogrčki: κύτος – kytos = šupljina, latinska izvedenica cyto- = ćelijsko + κίνησις – kínesis = kretanje) jest dio diobe ćelije, procesa tokom kojeg se citoplazma jedne eukariotske ćelije dijeli u dvije kćeri ćelije. Podjela odvija se tokom kasnih stadija podjele jedra u mitozi i mejozi. Tokom citokineze diobeni aparat, podjeli i transportira udvostručene hromatide u citoplazmi, razdvajajućih tako kćeri ćelija. To omogućava da broj hromosoma u hromosomskoj garnituri održavaju stabilnost u nizu uzastopnih generacija; izuzetak su slučajevi kada kćeri ćelije budu funkcionalne kopije roditeljske ćelije. Nakon završetka telofaze i citokineze, svaka nova ćelija ulazi u interfazu ćelijskog ciklusa.[1]
Posebne funkcije zahtijevaju različite odstupanja od procesa simetrične citokineze; naprimjer, u oogenezi kod životinja, jajna ćelija uzima gotovo svu citoplazmu i organele. To ostavlja vrlo malo materijala za polarno tijelo, koje u većini vrsta ugiba bez funkcije, iako kod drugih vrsta ima razne specijalne funkcije.[2]
Drugi oblik mitoze javlja se u tkivima kao što su jetra i skeletni mišići; tu izostaje citokineza, čime nastaju multijedarne ćelije. Biljna citokineza razlikuje se od životinjske, dijelom zbog krutosti zidova biljnih ćelija. Umjesto da formiranjaju rascjepnu brazdu, kao što se razvija između životinjskih ćelija kćeri, u citoplazmi se razvija razdvajajuća struktura poznata kao ćelijska ploča i urasta u novi, dvostruki ćelijski zid između biljnih kćerki ćelija.
Citokineza u velikoj mjeri podsjeća na prokariotski proces binarne diobe, ali se, zbog razlika između prokariota i eukariota, ćelijske strukture, funkcije i mehanizmi međusobno razlikuju. Naprimjer, bakterijska ćelija ima samo jedan hromosom u obliku zatvorenog prstena, za razliku od linearnih, obično više, kod eukariota. U vezi s tim, bakterijski konstrukt, u ćelijskoj diobi, nema mitozno vreteno. Također, dupliranje prokariotske DNK odvija se tokom stvarnog razdvajanja hromosoma; mitozna duplikacija odvija se tokom interfaze, aprije početka mitoze, iako se kćeri hromatide ne odvajajaju u potpunosti prije anafaze.
Citokineza životinjske ćelije počinje ubrzo nakon početka odvajanje sestrinskih hromatida u anafazi mitoze. Proces se može podijeliti na sljedeće različite korake:
Ctokineza biljnih ćelija, zbog prisustva ćelijskog zida, znatno se razlikuje od one u životinjskim ćelijama, jer umjesto formiranja kontraktilnog prstena, ćelija gradi ćelijsku ploču u sredini ćelije. Faze formiranja ćelijske ploče uključuju:
Fragmoplast je sastavljen od ostataka mitotskog vretena, koje služi za prijenos vezikula do srednje zone fragmoplasta. Te vezikule sadrže lipide, proteine i ugljikojhidrate, neophodne za formiranje novih ćelijskih zidova. Elektronskotomografske studije identificirale su da je izvor tih vezikula u Golgijevom aparatu.[6][7]