Citoskelet ili ćelijski skelet je složena, dinamična mreža isprepletenih proteinskih filamenta prisutnih u citoplazmi svih ćelija, uključujući bakterije i archaea. U ranim danima elektronske mikroskopije, biolozi su smatrali da organele unutar eukariotske ćelije plutaju slobodne u citosolu ali su unaprijeđenja u oblastima svjetlosne i elektronske mikroskopije dovela do otkrića citoskeleta - mreže vlakana koja se prostire kroz citoplazmu. Citoskelet se nalazi u dijelu citoplazme koji se naziva citosol.[1] Proteže se od ćelijskog jedra do ćelijske membrane i sastoji se od sličnih proteina u različitim organizmima. U eukariotima sastoji se od tri glavne komponente, mikrofilamenti, intermedijarni filamenti i mikrotubule, a sve su one sposobne za brzi rast ili rastavljanje ovisno o potrebama ćelije.[2]
Citoskelet može obavljati mnoštvo funkcija. Njegova primarna funkcija je održavanje oblika i mehaničke otpornosti na deformacije ćeliji, a povezivnjem sa izvanćelijskim vezivnim tkivom i ostalim ćelijama stabilizira cijela tkiva.[3] Citoskelet se također može suziti, čime deformira ćeliju i njeno okruženje i omogućava ćelijama da migriraju.[4] Štaviše, uključen je u mnoge ćelijske signalne puteve i u unosu vanćelijskog materijala (endocitoza),[5] segregaciju hromosoma tokom ćelijske diobe,[3] faze citokineze, kao skela za organiziranje sadržaja ćelije u prostoru[4] i u unutarćelijskom transportu (naprimjer kretanje vezikula i organela s unutar ćelije)[3] i može biti predložak za izgradnju ćelijskog zida.[3] Nadalje, može formirati specijalizirane strukture, poput bičeva, cilija, lamelipodija i podosoma. Struktura, funkcija i dinamičko ponašanje citoskeleta mogu biti vrlo različiti, ovisno o organizmu i vrsti ćelije. Čak i unutar jedne ćelije, citoskelet se može promijeniti povezivanjem s drugim proteinima i prethodnom historijom mreže.
Primjer djelovanja citoskeleta u velikom razmjeru je kontrakcija mišića. To provode grupe visoko specijaliziranih ćelija koje rade zajedno. Glavna komponenta citoskeleta koja pomaže pokazati pravu funkciju ove mišićne kontrakcije je mikrofilament. Mikrofilamenti su sastavljeni od najobilnijeg ćelijskog proteina poznatog kao aktin. Za vreme kontrakcije mišića, unutar svake mišićne ćelije, miozinski molekularni motori skupno stvaraju paralelne sile sa aktinskim filamentima. Kontrakcija mišića počinje živčanim impulsima što potom izaziva oslobađanje povećane količine kalcija iz sarkoplazmatskog retikuluma. Povećanje kalcija u citosolu omogućava da započne kontrakcija mišića uz pomoć dva proteina, tropomiozina i troponina. Tropomiozin inhibira interakciju između aktina i otpušta inhibiciju.[6][7] Ova akcija kontrahira mišićne ćelije, a putem sinhronog procesa u mnogim mišićnim ćelijama, čitav mišić.
|name-list-format=
zanemaren (prijedlog zamjene: |name-list-style=
) (pomoć)
|name-list-format=
zanemaren (prijedlog zamjene: |name-list-style=
) (pomoć)
|name-list-format=
zanemaren (prijedlog zamjene: |name-list-style=
) (pomoć)