Dio serije članaka o |
Epistemologiji |
---|
David Hume (7. maj 1711 – 25. august 1776)[1] bio je škotski filozof i historičar,[2] koji je zajedno sa Adamom Smithom i Thomasom Reidom bio jedna od najvažnijih ličnosti u škotskom prosvjetiteljstvu.[3] Mnogi smatraju Humea kao trećeg i najradikalnijeg, takozvanog britanskog empiristu, nakon engleskog Johna Locka i anglo-irskog Georga Berkeleya; stavljanje Huma zajedno sa Lockom i Berkeleyem, iako tradicionalno, ignoriše veliki uticaj koji su na Huma imali neki francuski pisci (kao što je Pierre Bayle) i engleski intelektualci (kao što je Isaac Newton i drugi).
Njegovi eseki o novcu i međunarodnoj trgovini objavljeni u Political Discourses jesu strogo uticali na ličnog prijatelja i zemljaka Adama Smitha.[4]
Historičari često vide Humovsku filozofiju kao neki oblik skepticizma, ali mnogi komentatori su istakli da element naturalizma ima isti značaj. Hume je bio prvi moderni empirista koji je odbio svaku pomoć bilo od a priori principa rasuđivanja, bilo od svake druge ideologije koja obezbjeđuje harmoniju između naših opažaja i svijeta. On je također smatrao da nema uzročno posljedične povezanosti u prirodi, nego da je to samo navika ili običaj da se nešto događa iza nečega.