Geoffrey Chaucer | |
---|---|
Rođenje | oko 1343. |
Smrt | 25. oktobar 1400 | (56–57 godina)
Zanimanje | Pjesnik, filozof, pisac, birokrat i diplomat |
Poznat(a) po | Kanterburijske priče |
Geoffrey Chaucer (oko 1343 - 25. oktobar 1400) je bio engleski pjesnik, filozof, pisac, birokrat i diplomat.[1][2] Nazivan je "ocem engleske književnosti", ili, alternativno, "ocem engleske poezije".[3] Bio je prvi pisac koji je sahranjen u nečemu što se od tada naziva Poet's Corner, u Vestminsterskoj opatiji.[4] Chaucer je stekao slavu kao filozof i astronom, komponujući naučnu raspravu o astrolabu za svog 10-godišnjeg sina Luisa. Zadržao je karijeru u državnoj službi kao birokrata, dvorjanin, diplomata i član parlamenta.
Među Chaucerovim mnogim drugim djelima su Knjiga o vojvotkinji, Kuća slave, Legenda o dobrim ženama i Troilo i Kresida. Smatra se ključnim u legitimizaciji književne upotrebe srednjeg engleskog kada su dominantni književni jezici u Engleskoj još bili anglo-normanski francuski i latinski.[5] Chaucerov savremenik Thomas Hoccleve ga je slaviokao "the firste fyndere of our fair langage" (tj. prvog sposobnog da pronađe poetiku na engleskom).[6][7] Gotovo dvije hiljade engleskih riječi su prvi put potvrđene u Chaucerovim rukopisima.
Najpoznatije djelo mu je Kanterburijske priče[8] (The Canterbury Tales). Također, bio je prvi autor koji je predstavio umjetnost engleskog jezika, a ne latinskog i francuskog.
The extraordinary dominance of English now as a world language has made it hard to appreciate that its status in the medieval period was very low. Not only was English just one of three languages used in England before the 15th century, it was not the major one. For although it was of course the most widely used spoken language, English fell far short of Latin and French as a written language. [Chaucer's] decision to write exclusively in English was indeed unusual [...] He made English successful because he made it urban and international.