Jedinka (individua, pojedinac, organizam) je osnovna organizaciono–funkcionalna – autonomna biološka cjelina i osnovni oblik postojanja pripadnika svih vrsta živih bića. Ona je svojevrstan, jedinstven sistem homeostatske autoregulacije i samoodržavanja. Zahvaljujući tim osobinama i sposobnostima, a u neraskidivoj vezi sa životnom sredinom, individua osigurava sopstvenu egzistenciju i kontinuitet vrste kojoj pripada. Drugim riječima, općebiološka definicija jedinke nezaobilazno podvlači njenu prostornu i vremensku određenost te stalno usaglašavanje odnosa između organizaciono–funkcionalnog integriteta (autoregulacija) i neizbježnih uticaja činilaca životne sredine. Pomirenje bioloških potencijala organizma sa ograničavajućim egzogenim faktorima ostvaruje se složenim sistemom homeostatskog održavanja i nadomještenja. Kontinuitet ljudske vrste (kao i života uopće) osiguravaju reproduktivni procesi (autoreprodukcija). Ti procesi služe održavanju dugoročne – međugeneracijske homeostaze.[1]
Individua predstavlja osnovnu jedinicu egzistencije u živoj prirodi pa i u ljudskom društvu. Složenim sistemom veza i odnosa, jedinka se uklapa u više nivoe (stupnjeve) ekološke integracije: populaciju, biocenozu, ekosistem i svekoliku biosferu.
- individualna svojstva (osobine) se isključivo registriraju direktno – neposrednim posmatranjem ili mjerenjem svake promatrane jedinke i nikada se ne odnose na pripadajuću grupu ili populaciju istovrsnih organizama.
- ^ Rischer C. E., Easton T. A. ( 19956): Focus on human biology. HarperCollins College Publishers, New York, ISBN 0-06-501796-X.