Back Manuel I Komnenos Afrikaans Manuel I. (Byzanz) ALS Manuel I Comneno AN مانويل كومنينوس Arabic مانويل كومنينوس ARZ Manuel I Comnenu AST بیرینجی مانوئل AZB Мануіл I Камнін Byelorussian Мануіл I Камнін BE-X-OLD Мануил I Комнин Bulgarian
| Manuel I Komnen | |
|---|---|
 | |
| Car Bizantijskog carstva | |
| Vladavina | 5. april 1143. - 24. septembar 1180. |
| Prethodnik | Ivan II Komnen |
| Nasljednik | Aleksije II Komnen |
| Supružnik | Bertha od Sulzbacha Marija Antiohijska |
| Djeca | Marija Komnen Aleksije II Komnen |
| Dinastija | Komnen |
| Otac | Ivan II Komnen |
| Majka | Irena Arpad |
| Rođenje | 28. novembar 1118. |
| Smrt | 24. septembar 1180. (u 61. godini) |
Manuel I Komnen (grčki: Μανουήλ Α' Κομνηνός, trans. Manouēl I Komnēnos; 28. novembar 1118 – 24. septembar 1180) bio je bizantijski car od 1143. do smrti 1180.[1] Kako bi povratio moć carstva koje je bilo supersila Mediteranskog svijeta, Manuel je vodio energičnu i ambicioznu vanjsku politiku. Napravio je savez sa papom kako bi preporodio zapad te napao normansku Kraljevinu Siciliju, ali bez uspjeha. Dolaskom Drugog krstaškog rata, Manuel je uspostavio bizantijski protektorat nad krstaškom državom Outremer. Suočavajući se sa muslimanskim napretkom u Svetoj zemlji, on je zajedno sa Kraljevinom Jerusalem učestvovao u invaziji na Fatimidski Egipat.
Manuel je preoblikovao političku kartu Balkana i istočnog Mediterana, stavljajući Kraljevinu Ugarsku i Outremer pod bizantijsku hegemoniju nastupajući agresivno protiv svojih susjeda na zapadu i istoku. Međutim, pred kraj vladavine Manuelovi uspjesi na istoku su bili ugroženi ozbiljnim porazom kod Myriokephalona. Iako su se Bizantijci oporavili, Manuel je sklopio povoljan mir sa sultanom Kilij Arslanom II. Myriokephalon se pokazao kao konačni napor carstva da povrati Anadoliju od Seldžučkih turaka.
Grci su ga nazvali Veliki (grčki: ὁ Μέγας) zbog njegove inspirativne lojalnosti. Pojavljuje se i kao historijski junak u djelu koji je napisao njegov pratilac Jovan Kinam, u kojem svaku vrlinu pripisuje njemu. Iako je bio pod uticajem zapadnih krstaša, uživao je ugled "blagoslovljenog cara Konstantinopolja" u dijelovima latinskog svijeta. Moderni historičari su, međutim, bili manje entuzijastični. Neki od njih tvrde da je neka velika sila rukovala njegovim ličnim dostignućima, jer je bizantijska imperijalna moć katastrofalno pala nakon njegove smrti.