Renesansa je intelektualni i umjetnički procvat koji je počeo u Italiji u 14. vijeku,[1] kulminirao je tamo u 16. vijeku, a imao je veliki uticaj i u drugim dijelovima Evrope. Renesansa je francuska riječ za preporod i odnosi se na oživljavanje vrijednosti klasičnih svjetova, a interes za latinske klasike počeo je još u 12. vijeku. Koncept je korišten još u 15. vijeku, a razvio ga je u 16. vijeku umjetnik i pisac Giorgio Vasari. On je smatrao da je razvoj umjetnosti bila u opadanju tokom srednjeg vijeka, ali ju je na pravi put postavio Giotto, umjetnik koji je raskinuo s ikonografskom tradicijom koristeći sjenčenje za stvaranje dubine u svojim slikama, i da je umjetnost dostigla svoje najveće visine s Michelangelom. Ideal renesansnog čovjeka (ital. uomo universale) je nastao iz koncepta po kojem je čovjek neograničen u svojim kapacitetima za razvoj bilo u fizičkom, društvenom ili umjetničkom smislu.[2]
Renesansa je era koja je naglašavala studije, učenje, i poboljšanje samoga sebe. Njeni mislioci, pisci i umjetnici bili su ponosni sa "ponovnim otkrivanjem" klasične književnosti Grka i Rimljana koja je bila ignorisana ili zaboravljena u Srednjem vijeku. Ali, nadareni pojedinci iz vremena renesanse su stvorili originalne radove u književnosti, umjetnosti i arhitekturi položivši temelje modernoj nauci.[3]
U renesansi se ruše okviri skolastike i izgrađuje se nova filozofska slika svijeta. Tada se rađa smisao za ljepotu prirode, a također se budi interes za čovjeka i nauku. U tom periodu društvene okolnosti su burne, ruši se feudalizam, a rađa se kapitalizam.
To je i period novih otkrića- 1492. godine Kristofor Kolumbo otkriva "Novi Svijet", a Ferdinand Magellan putuje oko svijeta. Početke renesanse nalazimo u djelima Dantea i Bokaccia koja su pisana na narodnom jeziku.