Back Salahuddin al-Ayyubi ACE Saladin Afrikaans Saladin ALS ሳላዲን Amharic Saladín AN सलाउद्दीन ANP صلاح الدين الأيوبي Arabic صلاح الدين لأيوبي ARY صلاح الدين الايوبى ARZ Saladín AST

Salahudin

Salahudin
Sultan Egipta
Vladavina1171 - 1193.
PrethodnikAl-Adid
NasljednikAl-Aziz Uthman
Sultan Sirije
Vladavina1174 - 1186.
PrethodnikNur ad-Din
NasljednikAl-Afdal ibn Salah ad-Din
SupružnikIsmat ad-Din Khatun
DinastijaEjubidi
OtacNajm ad-Din Ejub
Rođenje1138.
Tikrit, Irak
Smrt4. mart 1193.
Damask, Sirija
Mjesto sahraneUmejadska džamija, Damask, Sirija

Salah ad-Din Jusuf ibn Ejub (Arapski صلاح الدين يوسف بن أيوب; rođen 1138 - 4. mart 1193), poznatiji u islamskom svijetu kao Salahudin a na zapadu kao Saladin,[1][2][3] je bio prvi sultan Egipta i Sirije[4] i osnivač Ejubidske dinastije, koja je dobila ime po njegovom ocu. Kao sunitski musliman kurdskog porijekla,[5][6][7] Salahudin je predvodio muslimanski otpor evropskim križarima u Levantu. Na vrhuncu svoje moći, njegov sultanat je obuhvatao Egipat, Siriju, Mezopotamiju, Hidžaz, Jemen i druge dijelove sjeverne Afrike.[8] Poznat je po oslobođenju Jerusalima 1187. godine.[9]

Nakon dolaska u Fatimidski Egipat 1163. godine, Salahudin je izabran u Fatimidsku vladu na osnovu svojih vojnih uspjeha protiv križara i bio je u blizini halife al-Adida. Kada je Salahudinov stric Shirkuh umro 1169. godine, al-Adid je imenovao Salahudina vezirom; to je bio rijedak slučaj da se imenuje jedan sunitski musliman na tako važan položaj u šiitskom halifatu. Tokom svog mandata kao vezir, Salahudin je počeo da podriva Fatimidske ustanove, a nakon smrti al-Adida 1171. godine preuzeo je vlast i ponovo oformio Abasidski halifat u Egiptu. U narednim godinama, vodio je pohode protiv križara u Palestini, osvojio Jemen i ugušio fatimidsku pobunu u Gornjem Egiptu.

Nedugo nakon smrti Nura ad-Dina 1174. godine, Salahudin je lično predvodio zauzimanje Sirije. Do sredine 1175. godine, Salahudin je zauzeo Hamu i Homs, pozivajući na animozitet prema bivšim Zengid gospodarima, koji su bili zvanični vladari Sirije. Ubrzo nakon toga, porazio je Zengid vojsku u bici kod rogova Hame i proglašen je sultanom Egipta i Sirije od strane abasidskog halife al-Mustadija. Do 1182. godine, Salahudin je zauzeo cijelu Siriju osim zengidskog uporišta Mosula.[10]

Pod Salahudinovim ličnim vodstvom, Ejubidska vojska je porazila krstaše u odlučujućoj bici kod Hitina 1187. godine, zauzimajući Palestinu od krstaša koji su je 88 godina ranije osvojili. Iako je križarska kraljevina Jerusalem i dalje postojala, poraz kod Hitina je označio prekretnicu u sukobu sa muslimanskim silama u regionu. Umro je 1193. godine u Damasku, dajući veliki dio svog bogatstva svojim podanicima. Sahranjen je u mauzoleju pokraj Umejadske džamije. Salahudin je postao istaknuta ličnost u arapskoj, turskoj, kurdskoj, perzijskoj i islamskoj kulturi,[11] a često se opisuje kao najpoznatiji Kurd u historiji ovog naroda.[12][13][14][15]

  1. ^ "Saladin | Biography, Achievements, Crusades, & Facts | Britannica". www.britannica.com (jezik: engleski). Pristupljeno 16. 6. 2023.
  2. ^ "PBS - Islam: Empire of Faith - Profiles - Saladin". www.pbs.org. Pristupljeno 16. 6. 2023.
  3. ^ published, Jonathan Gordon (23. 3. 2022). "Saladin: Muslim ruler who defeated the Crusaders". livescience.com (jezik: engleski). Pristupljeno 16. 6. 2023.
  4. ^ Eddé, Anne-Marie "Saladin" trans. Jean Marie Todd Harvard University Press, 2011, p. 17, ISBN 978-0-674-28397-8, "Syria, all the territory of present day Syria, Lebanon, Jordan, Palestine and Israel".
  5. ^ A number of contemporary sources make note of this. The biographer Ibn Khallikan writes, "Historians agree in stating that [Saladin's] father and family belonged to Duwin [Dvin]. ... They were Kurds and belonged to the Rawādiya (sic), which is a branch of the great tribe al-Hadāniya": Minorsky (1953), p. 124. The medieval historian Ibn Athir, also a Kurd, relates a passage from another commander: "... both you and Saladin are Kurds and you will not let power pass into the hands of the Turks": Minorsky (1953), p. 138.
  6. ^ Humphreys, R. Stephen (1977). From Saladin to the Mongols: The Ayyubids of Damascus, 1193–1260. State University of New York Press. str. 29. ISBN 0-87395-263-4. Among the free-born amirs the Kurds would seem the most dependent on Saladin's success for the progress of their own fortunes. He too was a Kurd, after all ...
  7. ^ "Encyclopedia of World Biography on Saladin". Pristupljeno 20. 8. 2008.
  8. ^ "Saladin - Background, Crusades & Facts". HISTORY (jezik: engleski). 5. 8. 2021. Pristupljeno 16. 6. 2023.
  9. ^ Cartwright, Mark. "Saladin". World History Encyclopedia (jezik: engleski). Pristupljeno 16. 6. 2023.
  10. ^ Eddé, Anne-Marie, "Saladin" trans. Jean Marie Todd Harvard University Press, 2011, p. 382, ISBN 978-0-674-05559-9.
  11. ^ Moors' Islamic Cultural Home souvenir III, 1970–1976 Islamic Cultural Home, 1978, p. 7.
  12. ^ Michael M. Gunter (2010). Historical Dictionary of the Kurds (2 izd.). Scarecrow Press. str. xxiii. ISBN 9780810875074. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  13. ^ Carole Hillenbrand (1999). The Crusades: Islamic Perspectives (illustrated izd.). Psychology Press. str. 594. ISBN 9781579582104. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  14. ^ Christopher Catherwood (2008). Making War In The Name Of God. Kensington Publishing Corp. str. 36. ISBN 9780806531670. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  15. ^ James F. Dunnigan (1991). A Quick & Dirty Guide to War: Briefings on Present and Potential Wars (3, illustrated, revised izd.). Quill/W. Morrow. str. 174. ISBN 9780688100339. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)

Developed by StudentB