Slovenski jezik Slovenščina | |
---|---|
Regije govorenja | Balkan |
Države govorenja | |
Jezička porodica | |
Broj govornika | 2,5 miliona (2010)[1] |
Sistem pisanja | Latinica |
Službeni status | |
Služben u | Slovenija Evropska unija |
Manjinski jezik u | Austrija,[2] Mađarska,[3] Italija[4] |
Regulator(i) | Slovenska akademija nauka i umjetnosti (Slovenska akademija znanosti in umetnosti) |
Jezički kod | |
ISO 639-1 | sl |
ISO 639-2 / 5 | slv |
ISO 639-3 | slv |
Linguasphere | 53-AAA-f |
Glottolog | slov1268 |
Karta | |
Područja slovenskog govornog područja | |
Također pogledajte: Jezik | Jezičke porodice | Spisak jezika |
Slovenski jezik jest zapdni član južnoslavenskih jezika koji pripadaju baltoslavenskim jezicima i maternji je jezik za oko 2.000.000 Slovenaca u Republici Sloveniji, gdje je i službeni jezik, te za pripadnike slovenske manjine u Austriji (oko 60.000 u Koruškoj i Štajerskoj), Italiji (oko 54.000 u Beneškoj Sloveniji, Reziji, Trstu i Gorici), Hrvatskoj (11.800-13.100) i Mađarskoj (2.700). Broj slovenskih emigranata u Americi, Zapadnoj Evropi i Australiji procjenjuje se na oko 400.000 govornika.
Jedan je od 24 službena i radna jezika Evropske unije.
Njegova sintaksa je vrlo fuzionirana i karakterizira je dvostruki gramatički broj. Koriste se dvije akcenatske norme (jedna karakterizirana akcentom visine). Njegov fleksibilan red riječi često se prilagođava zbog naglaska ili stilskih razloga, iako je u osnovi to jezik SVO. Ima T–V razliku: upotreba V-oblika pokazuje odnos poštovanja prema nadređenima i starijima, dok se može zaobići kroz pasivni oblik.[5]