Arafsymudwr

Micro-anifail cylchrannog a chanddo wyth o goesau ac sydd yn byw mewn dŵr[1][2][3][4] yw'r arafsymudwr[5] neu arth ddŵr.[5] Yr Almaenwr Johann August Ephraim Goeze oedd y cyntaf i'w ddarganfod, ym 1773. Rhoddwyd yr enw Tardigrada arnynt dair blynedd yn ddiweddarach gan y biolegydd o Eidalwr Lazzaro Spallanzani.[6] Maent wedi cael eu canfod ym mhob man: o gopa'r mynyddoedd i ddyfnderoedd a llosgfynyddoedd llaid;[7] ac o'r coedwigoedd glaw trofannol i'r Antarctig.[8]

Mae arafsymudwyr yn un o'r anifeiliaid mwyaf gwydn yr ydym yn gwybod amdanynt.[9][10] Gall rhywogaethau unigol oroesi amodau eithafol a fyddai'n angheuol yn gyflym i bron pob un ffurf arall o fywyd hysbys, gan gynnwys digwyddiadau difodiant ar raddfa fyd-eang o ganlyniad i ddigwyddiadau astroffisegol megis uwchnofâu, ffrwydradau pelydrau gama, trawiadau gan asteroidau mawr, a sêr yn mynd heibio. Gall rhai arafsymudwyr wrthsefyll tymereddau mor isel ag 1 K −458 °F; −272 °C; sydd yn agos i sero absoliwt) tra bod eraill yn gallu gwrthsefyll 420 K (300 °F; 150 °C) [11] am sawl munud, pwysedd tua chwe gwaith yn fwy na'r hyn a geir mewn ffosydd dyfnaf y môr, ymbelydredd ïoneiddio ar ddosau cannoedd yn weithiau yn uwch na'r dos angheuol ar gyfer bodau dynol, a goroesi mewn gwactod y gofod.[12] Gallant byw heb fwyd na dŵr am fwy na 30 mlynedd, gan sychu nes maent yn 3% neu'n llai o ddŵr, ac yna yn gallu ailhydradu, chwilota am fwyd, ac atgyhyrchu.[13][14][15] Tra'n byw mewn amodau caled, mae arafsymudwyr yn mynd trwy broses flynyddol o seiclomorffosis (y broses o newidiadau cylchol neu dymhorol yn ffenoteip organeb trwy genedlaethau olynol).

Ni ystyrir arafsymudwyr yn extremophiles gan nad ydynt wedi eu haddasu yn benodol i fanteisio ar yr amodau hyn. Mae hyn yn golygu bod eu siawns o farw yn cynyddu po hiraf y maent yn agored i amgylcheddau eithafol, tra bo gwir extremophiles yn ffynnu mewn amgylcheddau ffisegol neu geocemegol eithafol a fyddai'n niweidio y rhan fwyaf o organebau eraill.[16][17]

Fel arfer, mae arafsymudwyr yn mesur tua 0.5 mm (0.02 mod; 19.69 thou) o hyd pan fyddant yn wedi tyfu yn llawn.[18] Creaduriaid byrion a thewion ydynt gyda phedwar pâr o goesau, a phob un â phedwar i wyth o grafangau a elwir weithiau yn "ddisgiau". Cyfeiriad torochrol sydd i'r tri phâr cyntaf o goesau a'r rhain yw'r prif ddull o symud, tra bod y pedwerydd pâr yn cael ei gyfeirio i'r tu ôl ar segment olaf y corff a defnyddir rhain yn bennaf i afael yn yr hyn mae'r arafsymudwr yn cerdded arni.[19] Triga arafsymudwyr yn gyffredinol mewn mwsoglau a chennau ac yn bwydo ar gelloedd planhigion, algâu, ac infertebratau bychain. Gellir eu casglu a'u gweld o dan ficrosgop o bŵer isel, ac felly maent yn wrthrychau sydd yn hygyrch i fyfyrwyr a gwyddonwyr amatur eu hastudio.[20]

Mae arafsymudwyr yn ffurfio'r ffylwm Tardigrada, sydd yn rhan o'r uwch-ffylwm Ecdysozoa. Grŵp hynafol ydynt, ac mae rhai ffosilau yn dyddio o 530 miliwn o flynyddoedd yn ôl, yn yr oes Gambriaidd.[21] Rhyw 1,150 o rywogaethau o arafsymudwyr sydd wedi cael eu disgrifio gan fiolegwyr.[22][23] Gellir dod o hyd iddynt ar draws y byd, o'r Himalaya[24] (uwch na6,000 m (20,000 tr)), i ddyfnder y môr (is na 4,000 m (13,000 tr)) ac o rhanbarthau'r pegynau i'r cyhydedd.

  1. Simon, Matt (21 March 2014). "Absurd Creature of the Week: The Incredible Critter That's Tough Enough to Survive in the vacuum of Space". Wired. Cyrchwyd 2014-03-21.
  2. Copley, Jon (23 October 1999). "Indestructible". New Scientist (2209). Cyrchwyd 2010-02-06.
  3. "Stanford Tardigrade Project". Foldscope. Cyrchwyd 2017-03-23.
  4. [1], The Hindu, 9 Medi 2015
  5. 5.0 5.1 Geiriadur yr Academi, tardigrade.
  6. Bordenstein, Sarah. "Tardigrades (Water Bears)". Microbial Life Educational Resources. National Science Digital Library. Cyrchwyd 24 Ionawr 2014.
  7. "BBC - Earth - The strange worms that live on erupting mud volcanoes". BBC. Cyrchwyd 2017-04-15.
  8. "Tardigrades". Tardigrade. Cyrchwyd 21 Medi 2015.
  9. Guarino, Ben (14 Gorffennaf 2017). "These animals can survive until the end of the Earth, astrophysicists say". Washington Post. Cyrchwyd 14 July 2017.
  10. Sloan, David; Batista, Alves; Loeb, Abraham (14 July 2017). "The Resilience of Life to Astrophysical Events". Scientific Reports 7. doi:10.1038/s41598-017-05796-x. https://www.nature.com/articles/s41598-017-05796-x. Adalwyd 14 July 2017.
  11. Simon, Matt. "Absurd Creature of the Week: The Incredible Critter That's Tough Enough to Survive in Space".
  12. Dean, Cornelia (7 Medi 2015). "The Tardigrade: Practically Invisible, Indestructible 'Water Bears'". New York Times. Cyrchwyd 7 Medi 2015.
  13. Brennand, Emma (17 Mai 2011). "Tardigrades: Water bears in space". BBC. Cyrchwyd 31 Mai 2013.
  14. Crowe, John H.; Carpenter, John F.; Crowe, Lois M. (October 1998). "The role of vitrification in anhydrobiosis". Annual Review of Physiology. 60. tt. 73–103. doi:10.1146/annurev.physiol.60.1.73. PMID 9558455.
  15. Guidetti, R.; Jönsson, K.I. (2002). "Long-term anhydrobiotic survival in semi-terrestrial micrometazoans". Journal of Zoology 257 (2): 181–187. doi:10.1017/S095283690200078X.
  16. Rampelotto, P. H. (2010). "Resistance of microorganisms to extreme environmental conditions and its contribution to Astrobiology". Sustainability 2 (6): 1602–1623. doi:10.3390/su2061602.
  17. Rothschild, L.J.; Mancinelli, R.L. (22 February 2001). "Life in extreme environments". Nature 409 (6823): 1092–1101. doi:10.1038/35059215. PMID 11234023. https://archive.org/details/sim_nature-uk_2001-02-22_409_6823/page/1092.
  18. Miller William. "Tardigrades". American Scientist. Cyrchwyd 2013-12-02.
  19. Romano, Frank A. (2003). "On water bears". Florida Entomologist 86 (2): 134–137. doi:10.1653/0015-4040(2003)086[0134:OWB]2.0.CO;2.
  20. Shaw, Michael W. "How to Find Tardigrades". tardigrades.us. Cyrchwyd 2013-01-14.
  21. "Tardigrada (water bears, tardigrades)". biodiversity explorer. Archifwyd o'r gwreiddiol ar 2013-03-16. Cyrchwyd 2013-05-31.
  22. Zhang, Z.-Q. (2011). "Animal biodiversity: An introduction to higher-level classification and taxonomic richness". Zootaxa 3148: 7–12. http://mapress.com/zootaxa/2011/f/zt03148p012.pdf.
  23. Degma, P., Bertolani, R. & Guidetti, R. 2009–2011.
  24. Hogan, C. Michael. 2010.

Developed by StudentB