Erthyglau'n ymwneud â |
Marwolaeth |
---|
Angeueg |
Meddygaeth |
Afiechyd anwelladwy · Awtopsi · Ewthanasia |
Achosion a mathau |
Cyfradd marw · Hil-laddiad · Hunanladdiad · Llofruddiaeth |
Wedi marwolaeth |
Amlosgiad · Angladd · Claddedigaeth · Cynhebrwng · Gwylnos |
Y gyfraith |
Corffgarwch · Crwner · Dienyddio · Etifeddiaeth · Ewyllys · Trengholiad |
Crefydd ac athroniaeth |
Aberth dynol · Anfarwoldeb · Atgyfodiad · Bywyd ar ôl marwolaeth · Merthyr · Ysbryd |
Diwylliant a chymdeithas |
Gweddw · Memento mori · Ysgrif goffa |
Categori |
Gwylnos oedd y dull traddodiadol o goffáu'r meirw, trwy ddathlu yn hytrach na thristhau a galaru. Roedd chwarae cardiau (weithiau ar arch y corff marw)[1] ac yfed cwrw yn digwydd yn ystod yr wylnos. Ceir arfer cyffelyb yn yr Iwerddon (wake). Cyfeirir ati hefyd fel 'Gwylnos y Meirw'.
Dywed Hugh Evans: "Anodd iawn esbonio hyfdra'r hen Gymry ym mhresenoldeb y marw, a hwythau mor ofergoelus gyda golwg ar ymddangosiad ysbrydion yr ymadawedig."[2]
Arferai merched fynd i dŷ person eithaf sâl i "wylad", ers talwm, sef gwylio'r corff. Diddorol sylwi fod "wake" yn Saesneg hefyd yn cynnwys yr agwedd hon: "to watch or guard".[3]
Gyda thwf dylanwad y Methodistiaid yng Nghymru, difrifolwyd yr wylnos a'i throi'n achlysur crefyddol yn unig, a chollwyd y firi a fu.