Immanuel Kant | |
---|---|
Ganwyd | Emanuel Kant 22 Ebrill 1724 Königsberg |
Bu farw | 12 Chwefror 1804 Königsberg |
Man preswyl | Königsberg |
Dinasyddiaeth | Teyrnas Prwsia |
Alma mater | |
Galwedigaeth | athronydd, anthropolegydd, ffisegydd, llyfrgellydd, llenor, addysgwr, academydd, mathemategydd, athronydd y gyfraith |
Cyflogwr | |
Adnabyddus am | Critique of Pure Reason, Critique of Practical Reason, Critique of Judgment, Prolegomena to Any Future Metaphysics, Answering the Question: What Is Enlightenment?, The Metaphysics of Morals, Religion within the Bounds of Bare Reason, Groundwork of the Metaphysic of Morals |
Prif ddylanwad | David Hume, George Berkeley, Christian Wolff, Jean-Jacques Rousseau, Francis Hutcheson, Isaac Newton, Platon, Johannes Nikolaus Tetens, Michel de Montaigne, René Descartes, Gottfried Wilhelm Leibniz, John Locke, Nicolas Malebranche, Baruch Spinoza |
Mudiad | German idealism, Yr Oleuedigaeth |
Tad | Johann Georg Kant |
Mam | Anna Regina Kant |
llofnod | |
Athronydd o'r Almaen oedd Immanuel Kant (22 Ebrill 1724 – 12 Chwefror 1804). Roedd yn un o feddylwyr mwyaf dylanwadol Cyfnod yr Ymoleuo a chaiff ei ystyried yn un o athronwyr mwyaf canolog athroniaeth fodern.
Dadleodd fod rhai cysyniadau sylfaenol yn strwythur i holl brofiadau'r ddynolryw ac mai tarddiad moesoldeb yw rheswm. Mae'r syniadau hyn yn parhau i fod yn ddylanwadol o fewn: metaffiseg, moeseg, athroniaeth wleidyddol ac estheteg.[1]