Back Universidat de París AN جامعة باريس Arabic جامعة پاريس ARZ Universidá de París AST Paris Universiteti Azerbaijani پاریس بیلیمیوردو AZB Париж университеты Bashkir Univérsitas Sorbonne BAN Парыжскі ўніверсітэт Byelorussian Uniwersitèt Paris BEW
 | |
 | |
| Math | prifysgol yn Ffrainc, endid a fu, prifysgol  |
|---|---|
| Enwyd ar ôl | Paris, Robert de Sorbon |
| Sefydlwyd |
|
| Daearyddiaeth | |
| Gwlad |  Ffrainc |
| Cyfesurynnau | 48.8486°N 2.3436°E |
 | |
Prifysgol hanesyddol ym Mharis, Ffrainc, oedd Prifysgol Paris (Ffrangeg: Université de Paris). Sefydlwyd Prifysgol Paris tua 1150, gan dyfu o ysgolion Notre-Dame a chadeirlannau eraill. Ffurf ar gorfforaeth neu gild ydoedd, yn debyg i'r mwyafrif o hen brifysgolion Ewrop, ac athrawon a myfyrwyr fel ei gilydd yn aelodau'r cwmni. Derbyniodd ei siarter gan y Brenin Philippe II ym 1200, a chydnabuwyd y brifysgol gan y Pab Innocentius III ym 1215. Hon yw'r brifysgol hynaf yn Ewrop ond am Bologna, sy'n dyddio'n ôl i droad y milflwyddiant a derbyniodd ei siarter ym 1158.
Rhennid y brifysgol gynnar yn bedair cyfadran: y tri uwch-bwnc, diwinyddiaeth, cyfraith ganonaidd, a meddygaeth, a'r un is-bwnc, y celfyddydau. Yng nghyfadran y celfyddydau dysgodd myfyrwyr y trifiwm (gramadeg, rhethreg, a dilechdid) a'r cwadrifiwm (rhifyddeg, geometreg, seryddiaeth, a cherddoriaeth) yn ogystal ag astudiaethau cyffredinol parthed gwyddoniaeth, llenyddiaeth, a diwylliant. Deon oedd yn bennaeth ar bob cyfadran, ac erbyn y 14g roedd deon y celfyddydau yn bennaeth yr holl brifysgol gan ddwyn y teitl rheithor.
Enillodd y sefydliad ei fri fel un o brifysgolion mawr Ewrop yn yr Oesoedd Canol ac yn ganolfan i ddysg Babyddol. I'r Babaeth, Paris oedd canolfan diwinyddiaeth y tu hwnt i'r Alpau ac felly'n bwysig wrth ymledu'r ffydd Gatholig ar draws Ewrop. Cyrhaeddodd ei hanterth yn y 14g pan oedd yn gartref i Alexander o Hales, Sant Bonaventure, Albertus Magnus, a Tomos o Acwin, a galwid ar ddoethuriaid Paris i ddadlau a dyfarnu ar faterion eglwysig o bwys. Y dilechdid ysgolaidd oedd yn sail i'r rhaglen addysg, a chanolbwyntiodd cyfadran y celfyddydau ar athroniaeth Aristotlys yn enwedig.
Agorodd yr ysgol ddiwinyddol tua 1253–7 gan Robert de Sorbon (1201–74), caplan y Brenin Louis IX. Maison de Sorbonne, y neuadd breswyl a roddid i'r myfyrwyr nad oeddent yn frodyr cardod, oedd yr adeilad academaidd cyntaf o nod yn y Quartier latin, yr ardal enwog o Baris sydd hyd heddiw'n hafan i fyfyrwyr ac ysgolheigion, cerddorion ac arlunwyr. Lladin, wrth gwrs, oedd iaith y prifysgolion a'r Eglwys yn ystod yr Oesoedd Canol. Yn yr 16g defnyddid y Sorbonne yn gyntaf fel trawsenw am y brifysgol gyfan, gan i drafodaethau deallusol y diwinyddion rhuo drwy neuaddau'r adeilad hwnnw. Anwybyddodd ddyneiddiaeth y Dadeni ac ni addasodd i newidiadau'r Diwygiad nac ychwaith y Gwrth-Ddiwygiad. Sefydlwyd colegau a chyfadrannau eraill, er enghraifft ym 1626, ond Coleg y Sorbonne oedd canolfan Prifysgol Paris trwy gydol yr oesoedd hyn.
Dan agenda wrth-grefyddol y Chwyldro Ffrengig, cafodd y Sorbonne ei ddarostwng a'i gau ym 1793. Prifysgol Paris oedd un o sawl sefydliad Ffrengig a drawsnewidwyd yn oes Napoleon, a'i ad-drefnu'n un o academïau Prifysgol Ffrainc ym 1808. Yn y cyfnod 1808–85, y Sorbonne oedd canolfan y tair cyfadran ddiwinyddol ac Académie de Paris. Crewyd cyngor cyffredinol o adrannau'r brifysgol, dan lywyddiaeth rheithor, ym 1885. Trodd y brifysgol yn sefydliad seciwlar tua diwedd y 19g: diddymwyd y gyfadran ddiwinyddiaeth ym 1886 a daeth y Sorbonne yn ganolfan y gwyddorau a llenyddiaeth. Diddymwyd Prifysgol Ffrainc ym 1896, ac ail-sefydlwyd Prifysgol Paris yn brifysgol gyhoeddus dan gyfundrefn ganolog y Weinyddiaeth Hyfforddiant Cyhoeddus (heddiw y Weinyddiaeth Addysg Genedlaethol).
Yn yr 20g, datblygodd Prifysgol Paris yn ganolfan gwyddonol o fri ac yn gartref i 600 o athrawon cadeiriog. Y Sorbonne oedd canolbwynt terfysg 1968 pan drodd protestiadau'r myfyrwyr yn argyfwng cenedlaethol. Yn sgil y Ddeddf Gyfeiriadu (1968) a diwygiadau'r system addysg uwch yn Ffrainc, cafodd Brifysgol Ffrainc ym 1970 ei ad-drefnu'n 13 o brifysgolion ar wahân, a elwir gyda'i gilydd yn Universités de Paris I à XIII. Lleolir nifer o swyddfeydd, darlithfeydd, ac ystafelloedd y prifysgolion newydd yn hen adeiladau'r Sorbonne yn ogystal â rheithoriaeth y I à XIII a cholegau eraill.