Antropocentrismo (el la greka άνθρωπος, anthropos, homo", kaj κέντρον, kentron, centro) aŭ homcentrismo[1] estas tendenco – kiu povas esti propra de teorio, religio aŭ de simpla opinio – konsideri la homan estaĵon, kaj ĉiun liajn personan propraĵaron kiel centra en la universo. Tiu centreco povas esti interpretita laŭ diversaj akcentoj kaj nuancoj: simpla supereco rilate la ceteron de la besta mondo aŭ ontologia supereco sur la tuta realaĵaro pro tio ke la homo estas konsiderata kiel imanenta esprimo de la spirito kiu staras ĉebaze de la universo.