Apostrofo

Interpunkciaĵoj
	apostrofo ( ' ); ( ’ ); citiloj ( ‘ ’ ); ( “ ” ); ( „ ” ); ( « » ); demandosigno ( ? ); dupunkto ( : ); komo ( , ); krampoj ( ( ) ); ( [ ] ); ( { } ); ( < > ); kridemandosigno ( ‽ ) ( ?! ); krisigno ( ! ); punkto ( . ); punktokomo ( ; ); spaceto ( ); streketoj ( ‒ ); ( – ); ( — ); ( ― ) ( ‐ ); oblikvo ( / ); tripunkto ( … ) ( ... );
Aliaj tipografiaj markoj
	asterisko ( * ); bulmarko ( • ); deklivo ( \ ); dividsigno ( ÷ ); egalsigno ( = ); heliko ( @ ); kaj-signo ( & ); krado ( # ); numero-signo ( № ); obeluso aŭ ponardo ( † ‡); plus-minus-signo ( ± ); ( ∓ ); substreko ( _ ); tildo ( ~ ); vertikala streko aŭ "dukto" ( \| );

Apostrofo ( ’ ) estas skribsigno uzata en Esperanto kaj aliaj lingvoj por montri ellasitajn literojn. Ĝi oftas en poezio, ekz‑e

„ De l’ ter’ al la ĉiel’ ĝi laŭte krias ”

— «Hamleto», tr. Zamenhof’

En Esperanto, laŭ la Fundamenta Gramatiko, «La fina vokalo de la substantivo kaj de la artikolo povas esti forlasata kaj anstataŭata de apostrofo»^[1]. Tiel, oni povas skribi apostrofon anstataŭ la fina (do, nominativa) -O de substantivo, tamen la akcento restas sur la sama silabo (kiu iĝas la lasta); tial en la ĉi-supra verso la jamba substantivo ĉiél’ klare diferencas, sone kaj skribe, disde la troĥea tabelvorto ĉíel.

La apostrofo ’ ankaŭ similas la simbolon de la mezurunuo angula minuto ', kiu ofte anstataŭas ĝin.

↑ Fundamenta Krestomatio, «Plena Gramatiko de Esperanto», (16).

[1] Fundamenta Krestomatio, «Plena Gramatiko de Esperanto», (16).

[1]