Himalajo | |
nepale: हिमालय, urdue: سلسلہ کوہ ہمالیہ, panĝabe: ھمالیہ, ĉine: 喜马拉雅山脉 | |
montaro | |
Monto Everesto
| |
Landoj | 7
|
---|---|
Parto de | Azio |
Montoj | 12
|
Najbaras kun | 4
|
Parto(j) | Sivaliko, Malgranda Himalajo, Granda Himalajo |
Riveroj | Induso, Gango, Bramaputro |
Plej alta punkto | Monto Everesto |
- alteco | 8 848 m s. m. |
- koordinatoj | 27° 59′ 17″ N 86° 55′ 31″ O / 27.98806 °N, 86.92528 °O (mapo) |
Longo | 2 500 km (1 553 mi), Or - Ok |
Larĝo | 350 km (217 mi), N - S |
Orogenenezo montariĝo |
Alpa-himalaja sistemo |
Horzono | UTC (UTC+ 5,5) |
Vido al Himalajo kaj Tibeta plataĵo el kosmo
| |
Vikimedia Komunejo: Himalaya | |
Himalajo (el la sanskritaj vortoj हिमालय hima = neĝo kaj ālaja = domo, do "domo de neĝo"[1]) estas montaro en Azio nome en la Hindia subkontinento, kiu separas la Indus-Gangan Ebenaĵon el la Tibeta Altebenaĵo. Kune kun la pli nordaj regionoj Tibeta Altebenaĵo kaj Pamiro ĝi estas nomata la "Monda Tegmento". Almenaŭ 9 el la 10 kaj 10 el la 14 montoj pli altaj ol 8000 m situas en Himalajo, inter kiuj la plej alta monto de la mondo super marnivelo nome Ĉomolungmo. Kontraste, la plej alta pinto ekster Azio (Akonkagua, en Andoj) estas nur 6 961 m alta.[2]
La Himalajo havis profundan influon sur formiĝon de la kulturoj de Suda Azio. Multaj Himalajaj montopintoj estas religie sanktaj kaj por Budhismo kaj por Hinduismo.
Himalajo limas norde kun la Tibeta Altebenaĵo, sude kun la Indus-Ganga Ebenaĵo, nordokcidente kun la montaroj Karakorumo kaj Hindukuŝo, kaj oriente kun la subŝtatoj de Barato nome Sikimo, la distrikto Darĝiling de Okcidenta Bengalo, Asamo, Arunaĉal-Pradeŝo kaj Manipuro. La Hindukuŝo, Karakorumo kaj Himalajo kunformas la "Hindukuŝa Himalaja Regiono" (HKH).[3][4][5] La okcidenta ankro de Himalajo — nome Nanga Parbat — kuŝas ĝuste sude de la plej norda areo de Induso, dum la orienta ankro — nome Namĉa Barŭa — estas situanta ĝuste okcidente de la granda kurbo de la rivero Jarlung Cangpo. La Himalajo etendas al kvin landoj: nome Barato, Nepalo, Butano, Ĉinio (Tibeto), kaj Pakistano, el kiuj la tri unuaj havas suverenecon super plej el la teritorio.[6]