Historio de kristanismo

Adriaen van de Venne, Fiŝkaptado de animoj, 1614
Negativo de la unua fotografio de la Mortotuko de Torino el la jaro 1898; en la tolon estis post sia morto vualita la korpo de Jesuo

Historio de kristanismo povas esti komprenata principe per du manieroj: tamen kiel fako de historio, kiu dediĉas sin al historio de kristanaj eklezioj; sed kelkaj teologoj komprenas la t.n. eklezian historion kiel memstaran teologian disciplinon. La diferenco inter ambaŭ konceptoj konsistas en tio, ke dum historiisto konceptas la historion enkadre de metodologio al lia fako propra, teologo uzas metodikon propra al teologio - kaj ĉikaze li komprenos la eklezian historion kiel parto de la t.n historio de savo.

Rilate al multaj historiaj cirkonstancoj, kiuj estas parto de la historio de eklezio mem, la temo de eklezia historio estas tre tikliĝema kaj tial estas do tre malfacile konservi harmonion dum interpretado de la temo kaj respekti leganton, kiu havos pri la historia demando malan opinion. Sendisputa paradokso de kristanismo estas fakto, ke lia idealo estas unueco kaj komunumo en la kredo, sed lia historio kreas grandparte sinsekvon de dividoj kaj diferencoj, skismoj, apartigo el la komunumo de eklezio kaj sciencoj, kiujn granda parto de eklezio ne akceptis (herezo). Ĉar tre influa trendo de nuntempa kristanismo estas klopodo je unueco (ekumenismo), tial ĉi tie suma historio de eklezio ne povas kapti ĉiun eklezie-historiajn temojn kun ĉiuj ties specifaĵoj kaj en ties tuta amplekso.


Developed by StudentB