Parko

Parko estas sekcio de lando ofte apartigita de ŝtato, por amuzo aŭ distriĝo de civitanoj. Multaj parkoj montriĝas je la natura beleco de la lando, plene de arbaro, rivero, montaro, aŭ aliaj vidindaĵoj. Tamen, parko povas esti simple herba tereno en urbo.

Laŭ Francisko Azorín parko estas Arta, ofte ĉirkaŭbarita, ĝardenarbaro.^[1] Li indikas etimologion el la latina parcus (parko).^[2]

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 159.
2. ↑ Azorín, samloke.