Sennacieca Asocio Tutmonda

Sennacieca Asocio Tutmonda
Emblemo de la asocio
esperanto-organizaĵo faka Esperanto-asocio Esperanto-eldonejo neprofitcela organizaĵo
Komenco	Aŭgusto 1921
Antaŭe	Liberiga Stelo vd
Lando(j)	Francio vd
Sidejo	67 Avenue Gambetta, 75020 Parizo, Francio
Tipo	NRO
Agareo	Tutmonda
Fondinto(j)	Eŭgeno Lanti
Prezidanto	Vinko Markovo
Dungitaro	1 (2017)
Lingvoj	Esperanto
Posedatoj	Sennaciulo vd
Retejo	http://satesperanto.org
Jura formo	asocio laŭ leĝo de 1901
v • d • r

Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT) estas sendependa, neneŭtrala, kleriga tutmonda Esperanto-asocio de laboristaj esperantistoj, kiu celas faciligi la translingvajn kaj transnaciajn rilatojn inter tiuj homoj, kiuj luktas por mondo sen klasa nek alitipa ekspluatado. Ĝi fondiĝis en 1921 kiel la organizaĵo de la Laborista Esperanto-movado kaj konsideras sin kiel alternativo al la politike neŭtrala UEA.

SAT grupigas homojn ĝenerale kun maldekstraj opinioj, el ĉiuj ideologiaj tendencoj, kiuj trovas en komuna agado sian unuon. Krome, SAT estas — laŭ nomo, strukturo kaj funkciado — sennacieca, tio signifas:

• Tute ne estas priatentata la nacieco de la membroj;
• Homoj rekte aliĝas individue, kaj ne tra alia (nacia) organizaĵo, kiel ekzemple landa asocio;
• La asocio ne havas naciajn filiojn; ĝi tamen kunlaboras je lingvo regiona nivelo kun la t.n. Laboristaj Esperanto-Asocioj (LEA-oj), kiuj informas pri Esperanto, zorgas pri ĝia instruado sur diversaj lingvoteritorioj kaj varbas al SAT.

SAT ne estas por-esperanta organizaĵo, tio signifas ke ĝi ne estas organizaĵo, kiu propagandas Esperanton. Male ĝi estas per-esperanta organizaĵo, signifante ke SAT utiligas Esperanton por siaj celoj i.a. interkontaktigi laboristojn de multaj landoj kaj eduki ilin al pli eksternacia konscio^[1].

SAT multe eldonas, inter ĝiaj eldonoj estas la Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto. Ĝi havas tramondan reton de SAT-perantoj kaj estas ligita al la Laboristaj Esperanto-Asocioj (LEA-oj) per la konvencio de Gotenburgo. La ĉefa tasko de la SAT-perantoj estas kolekti la kotizpagojn en la lando, pri kiuj ili zorgas.

Grava figuro inter la fondintoj de SAT estis Eugène Adam, kiu konatiĝis sub la pseŭdonimo Eŭgeno Lanti. En sia pinto fine de la 1920-aj jaroj SAT havis pli ol 6000 membrojn. Kiel relative granda internacia asocio kun individua membreco (kontraste kun ombrelaj asocioj, kiuj kunigas landajn organizaĵojn) ĝi estis unikaĵo en la laborista movado. En 2003 la tiama prezidanto de la Plenum-Komitato, Jakvo Schram, indikis membronombron de 881^[2]. En 2006 la nombro de pagantaj membroj estis 724^[3]. En 2016 ĝi malkreskis al 525^[4].

Jam de unu jarcento ekzistas SAT. Kvankam la nuntempaj celoj de la Asocio estas la samaj, tamen de tiam la mondo multe ŝanĝiĝis, kaj kun ĝi la perspektivoj pri emancipiĝo de la ekspluatatoj. Ankaŭ la Asocio devus iel ŝanĝiĝi, cele al pli efika agado kaj pli demokratia funkcimaniero.

1. ↑ (eo) Gary Mickle, Vizaĝlibre, Heroldo de Esperanto, p. 3, n-ro 2327 (12-2021)
2. ↑ Jakvo Schram en intervjuo SAT plu estas avangarda. en: La Ondo de Esperanto 5, 2003
3. ↑ laŭ indiko de la Ĝenerala Sekretario Krešimir Barković en interna cirkulero de 2007-07-18
4. ↑ "Agadraporto de la PK por la periodo de Junio 2015 ĝis Majo 2016", Sennaciulo, Majo-Junio 2016, paĝo 31.