Traktato de Versajlo

Partoj
	• Treaty of Versailles/Part VIII ; • Treaty of Versailles/Part VII ; • Treaty of Versailles/Part IX ; • Treaty of Versailles/Part VI ; • Treaty of Versailles/Part V ; • Treaty of Versailles/Part IV ; • Treaty of Versailles/Part III ; • Treaty of Versailles/Part II ; • Treaty of Versailles/Part X ; • Treaty of Versailles/Part XI ; • Treaty of Versailles/Part XII ; • Treaty of Versailles/Part XIV ; • Treaty of Versailles/Part XV vd

Treaty of Peace Between the Allied and Associated Powers and Germany
packontrakto • multflanka traktato
Aŭtoroj
Lingvoj
Lingvo	franca lingvo
Eldonado
Partoj
	• Treaty of Versailles/Part VIII ; • Treaty of Versailles/Part VII ; • Treaty of Versailles/Part IX ; • Treaty of Versailles/Part VI ; • Treaty of Versailles/Part V ; • Treaty of Versailles/Part IV ; • Treaty of Versailles/Part III ; • Treaty of Versailles/Part II ; • Treaty of Versailles/Part X ; • Treaty of Versailles/Part XI ; • Treaty of Versailles/Part XII ; • Treaty of Versailles/Part XIV ; • Treaty of Versailles/Part XV vd
	v • d • r

The Signing of the Peace Treaty of Versailles

La Traktato de Versajlo (en franca: Traité de Versailles) estis unu el diversaj pactraktatoj subskribita en la jaro 1919 kiel sekvo de sesmonata traktado en la pariza packonferenco, kiu oficiale finigis la unuan mondmiliton inter la Centraj potencoj kaj la Aliancaj potencoj. Ĝi estis subskribita la 28an de Junio de 1919, ĝuste kvin jarojn post la murdo de ĉefduko Franz Ferdinand. Ĝi koncernis ĉefe al Germanio, dum la aliaj Centraj potencoj de la germana flanko de la unua mondmilito traktis en separataj traktatoj.^[1]

La traktadoj en la traktato de Versajlo estis daŭrigo de armistico, kiu estis subskribita en Kompiegna arbaro. La traktato postulis, ke Germanio (kaj ĝiaj aliancanoj en apartaj traktatoj) akceptu la plenan respondecon pro la eksplodo de la unua mondmilito, kaj ke ĝi pagu grandajn militajn reparaciojn al la Aliancaj ŝtatoj (Germanio devis parte pagi 132 miliardojn da markoj en 1921). Krome Germanio perdis parton de sia teritorio kaj ĉiujn siajn koloniojn en Afriko. La germana armeo devis esti senarmigita kaj limigita al 100.000 anoj. Tiamaj ekonomikistoj, ĉefe John Maynard Keynes antaŭdiris, ke tiu traktato estas tro akra "kartaga paco", kaj diris ke la monkvantoj estis troaj kaj kontraŭ-produktaj.

La traktato plu difinis postmilitajn limojn de eŭropaj ŝtatoj. La traktato estis subskribita la 28-an de junio de 1919 kaj ratifita de la Ligo de Nacioj la 10-an de januaro 1920. En Germanio la traktato kaŭzis ŝokon, kiu estas konsiderata unu el la kialoj ke en 1933 kolapsis la Vajmara Respubliko fare de Adolf Hitler. Tamen modernaj historiistoj pridubas la pezon de la ekonomiaj devigoj de la traktato por Germanio.^[2]

↑ Traktato de Saint-Germain-en-Laye (1919) kun Aŭstrio; Traktato de Neuilly-sur-Seine kun Bulgario; Traktato de Trianon kun Hungario; Traktato de Sèvres kun la Otomana Imperio; (2010) U.S. Foreign Policy and National Security: Chronology and Index for the 20th Century 1. Santa Barbara, California: Praeger Security International. ISBN 978-0-313-38385-4.
↑ Sally Marks, "The Myths of Reparations," Central European History (1978) 11#3 pp. 231-255 in JSTOR

[1] Traktato de Saint-Germain-en-Laye (1919) kun Aŭstrio; Traktato de Neuilly-sur-Seine kun Bulgario; Traktato de Trianon kun Hungario; Traktato de Sèvres kun la Otomana Imperio; (2010) U.S. Foreign Policy and National Security: Chronology and Index for the 20th Century 1. Santa Barbara, California: Praeger Security International. ISBN 978-0-313-38385-4.

[2] Sally Marks, "The Myths of Reparations," Central European History (1978) 11#3 pp. 231-255 in JSTOR

[1]

[2]