Anton abadea | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Coma (en) eta Herakleopolis Magna, 251 (egutegi gregorianoa) |
Herrialdea | Antzinako Erroma |
Bizilekua | Dayr al-Maymun (en) |
Heriotza | Tebas, 357 (105/106 urte) |
Jarduerak | |
Jarduerak | Christian monk (en) , Anakoreta eta idazlea |
Santutegia | |
Urtarrilaren 17, Urtarrilaren 17 eta Urtarrilaren 17 | |
Sinesmenak eta ideologia | |
Erlijioa | kristautasuna |
Anton abadea edo San Anton[1], baita ere Eremutar, Anton Handia edo Anton Egiptokoa (Herakleopolis Magna, Egipto, 251 - Colzim mendia, Egipto, 356) monako kristaua eta eremita-mugimenduaren fundatzailea izan zen. Bere bizitzari buruzko datu historikoak badira, baina baita kondairazkoak ere. Beni Suefeko nekazari aberatsa, hogei urterekin pobreen artean banatu zituen bere ondasunak, eta Tebaidako basamortura joan zen. Ondasunak alde batera utzi eta ermitau-bizitza eraman zuela gauza jakina da; Egiptoko hainbat monako-komunitatez arduratu zen. 105 urte bizi izan zela esaten da. Tradizioan oso ezagunak diren ikuskariak eta tentaldiak pairatu zituen basamortuan iragan zituen lehen 15 urteetan. Eragin handia izan zuen, eta Egiptoko basamortuak haren jarraitzailez bete ziren.
Gizon santu eta zorrotzaren fama zuen, eta horrek dizipulu asko erakarri zituen; ermitau-taldeak osatu zituen Pispir-en eta Arsinoe-n. Hori dela eta, monako-tradizio kristauaren fundatzailetzat hartzen da. Hala eta guztiz ere, inoiz ez zuen komunitate-bizitza aukeratu, eta Itsaso Gorritik gertu zegoen Colzim mendira erretiratu zen ermitau izateko. 311n utzi zuen bere bakartokia, Alexandria bisitatu eta arrianismoaren aurka predikatzeko.