Argia edo argi ikusgarria giza begiak hauteman dezakeen erradiazio elektromagnetikoa da[1]. Ikus daitekeen argia 400-700 nanometroko (nm) tartean uhin-luzerak dituena da, 750-420 terahertzeko maiztasunei dagozkienak, infragorriaren (uhin-luzera luzeagoekin) eta ultramorearen (uhin-luzera laburragoekin) artean[2][3].
Fisikan, "argi" terminoa edozein uhin-luzeraren erradiazio elektromagnetikoari lotuta egon daiteke, giza begiak ikusteko gai izan ala ez[4][5]. Ildo horretan, gamma izpiak, X izpiak, mikrouhinak eta irrati uhinak ere argia dira. Argiaren propietate nagusiak intentsitatea, hedapen-norabidea, uhin-maiztasun edo -luzeren espektroa eta polarizazioa dira. Hutsean duen abiadura (299792458 m/s) naturaren funtsezko konstanteetako bat da[6]. Erradiazio elektromagnetiko mota guztiak bezala, argi ikusgarria fotoi izeneko masarik gabeko oinarrizko partikulen bidez hedatzen da, eremu elektromagnetikoaren kopuruak adierazten dituztenak, eta uhinak zein partikulak bezala azter daitezke. Argiaren ikerketa, optika bezala ezagutzen dena, fisika modernoaren ikerketa arlo garrantzitsu bat da.
Lurreko argi natural iturri nagusia Eguzkia da. Historikoki, gizakientzako beste argi-iturri garrantzitsu bat sua izan da, antzinako suetatik hasi eta kerosenozko lanpara modernoetaraino. Argi elektrikoaren eta elikatze-sistemen garapenarekin, argiztapen elektrikoak suaren argia ordezkatu du.