Eos

Eos
	Antzinako Greziako erlijioa
Ezaugarriak
Sexua	emakumezkoa
Bizitokia	zeru
Ikonografia	azafrana, gerra zalgurdia, Gainjantzia, rose (en) , Tiara, Anacridium melanorhodona, Cicada eta Kilkerra
Baliokideak	Ushas (en) , Aurora eta Ostara
Domeinua	egunsentia
Familia
Aita	Hiperion
Ama	Tea
Ezkontidea(k)	Astreo, Cephalus (en) eta Titono
Bikotekidea(k)	Zeus, Cephalus (en) , Cleitus (en) eta Orion (mitologia)
Seme-alabak	Boreas, Zefiro, Notus (en) , Eosforo, Phaethon (en) , Fosforo (mitologia), Apeliotes (en) , Euros (en) , Caecias (en) , Lips (en) , Sciron (en) , Astrea, Pyroeis (en) , Phaenon (en) , Stilbon (en) , Aoos (en) , Emathion (en) , Memnon eta Argestes (en)
Anai-arrebak	Helios eta Selene

Artikulu hau jainkosari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Eos (argipena)».

Antzinaro klasikoan, Eos^[1] (joniar eta homeriar grezieraz Ἠώς Ēōs, atikarrean Ἕως Éōs, "egunsentia", ɛːɔ̌ːs edo héɔːs ahoskatua; eoliarrean Αὔως Aúōs, doriarrean Ἀώς Āṓs) egunsentiaren jainkosa eta titana zen. Mundua inguratzen zuen ozeanoaren ertzeko bere etxetik irteten zen bere anaia Helios, Eguzkia, iragartzeko.

Uste denez, greziar gurtza indoeuropar garaitik heredatua izan zen. Eos izena, latinoen Aurora eta Vedetako sanskritoaren Ushas jainkosen koinatu bat da.

«	[...] Hura hilez gero, gu ere hantxe hilko ginen, ez baikenuen nahikoa indarrik leizaren ahoko harria mugitzeko. Hala bada, Eos jainkosaren zain geratu ginen, negarrez. Eosek hatz gorriztak erakutsi zituenean, ziklopeak sua egin zuen [...]	»
—Homero. Odisea. Juan Kruz Igerabide (itzul.)

«	[...] Eos, goizean jaiotzen dena, agertu zenean, sokak askatu eta itsasgoratzeko agindua eman nuen, eta arraunka urrundu ginen, heriotzetik ihesi, lagun galduengatik saminez. [...]	»
—Homero. Odisea. Juan Kruz Igerabide (itzul.)

↑ Euskaltzaindia. (PDF) 82. arauaː Grezia eta Erromako pertsonaia mitologikoak. .

[1] Euskaltzaindia. (PDF) 82. arauaː Grezia eta Erromako pertsonaia mitologikoak. .

[1]