Espezie

Taxonomia maila nagusiak
(tarteko mailak ez dira ageri)

Espezie bat organismo-populazio bat da, zeinean bi banakok, sexu edo estaltze-mota egokiak dituztenak, ondorengo ugalkorrak sor ditzaketen, normalean ugalketa sexualaren bidez. Organismo baten oinarrizko sailkapen-unitatea eta maila taxonomikoa da, baita biodibertsitate-unitate bat ere. Espezieak definitzeko beste modu batzuk dira kariotipoa, DNA sekuentzia, morfologia, portaera edo txoko ekologikoa. Gainera, paleontologoek kronoespezie kontzeptua erabiltzen dute, ezin baita ugalketa fosila aztertu. Eukarioto-espezieen guztizko kopuruaren zenbatespen zehatzik berriena 8 eta 8,7 milioi artekoa da[1][2]. Horietatik %14 inguruk jaso dute deskribapen formal bat. Espezie guztiek (birusek izan ezik) bi zatiko izena dute, «binomio» bat. Izenaren lehen zatiak espezie horren generoa zein den esaten digu. Bigarren zatiari izen espezifikoa edo epiteto espezifikoa deitzen zaio (nomenklatura botanikoan, batzuetan baita nomenklatura zoologikoan ere). Adibidez, Boa constrictor Boa generoko espezieetako bat da, constrictor espeziearen epitetoa delarik.

Aurreko definizioek lehen begiratuan egokiak diruditen arren, xehetasun handiagoz aztertuz gero, espezie kontzeptu arazotsuak adierazten dituzte. Adibidez, ahaidetasun estua duten espezieen arteko mugak lausotu egiten dira hibridazioarekin, antzeko ehunka mikroespezieren espezie konplexu batean eta eraztun espezie batean. Gainera, asexualki soilik ugaltzen diren organismoen artean, espezie ugaltzailearen kontzeptua apurtu egiten da, eta klon bakoitza potentzialki mikroespezie bat da. Definizio horietako bat bera ere ez da guztiz egokia, eta espeziearen kontzeptua agian biziaren eredu perfektua ez den arren, zientzialarientzat eta kontserbazionistentzat tresna baliagarria izaten jarraitzen du Lurreko bizia aztertzeko orduan, zailtasun teorikoak alde batera utzita. Espezieak finkoak eta elkarren artean argi eta garbi bereiziak balira, ez legoke arazorik, baina eboluzio-prozesuen ondorioz, espezieak aldatu egiten dira. Horrek behartu egiten ditu taxonomoak erabakitzera, adibidez, noiz gertatu diren behar adina aldaketa leinu bat hainbat kronoespezietan banatu behar dela adierazteko, edo noiz aldendu diren populazioak, espezie kladistiko gisa deskribatzeko moduko izaera ezberdineko egoera nahikoak izan arte.

Aristotelesen garaitik XVIII. mendera arte, espezieak eta goi-taxonak hierarkia batean, izatearen kate handian, antola zitezkeen kategoriatzat hartzen ziren. XIX. mendean, biologoek ulertu zuten espezieek eboluzionatu egin zezaketela, denbora nahikoa emanez gero. Charles Darwinen Espezieen jatorriaz 1859ko liburuak azaltzen zuen nola sor zitezkeen espezieak hautespen naturalaren bidez. XX. mendean, genetikak eta populazioen ekologiak nabarmen zabaldu zuten jakintza hori. Aldakortasun genetikoa mutazioetatik eta birkonbinaziotik sortzen da; organismoak berak, berriz, mugikorrak dira, eta horrek isolamendu geografikoa eta jito genetikoa eragiten ditu, hautespen presio aldakorrekin. Batzuetan, geneak espezieen artean truka daitezke geneen transferentzia horizontalaren bidez; azkar sor daitezke espezie berriak hibridazioaren eta poliploidiaren bidez; eta espezieak hainbat arrazoirengatik iraungi daitezke. Birusak kasu berezi bat dira, mutazio eta hautespen oreka batek bultzatuta, eta kuasiespezie gisa trata daitezke.

  1. (Ingelesez) «UN report: Humans accelerating extinction of other species» AP News 2019-05-06 (Noiz kontsultatua: 2024-11-18).
  2. (Ingelesez) Mora, Camilo; Tittensor, Derek P.; Adl, Sina; Simpson, Alastair G. B.; Worm, Boris. (2011(e)ko abu. 23(a)). «How Many Species Are There on Earth and in the Ocean?» PLOS Biology 9 (8): e1001127.  doi:10.1371/journal.pbio.1001127. ISSN 1545-7885. PMID 21886479. PMC PMC3160336. (Noiz kontsultatua: 2024-11-18).

Developed by StudentB