Iparraldeko germaniar hizkuntzak[1], hizkuntza nordikoak edo eskandinaviar hizkuntzak[2] hizkuntza germaniarren hiru adarretako bat osatzen duten indoeuropar hizkuntzen subfamilia dira. Gainerako biak mendebaldeko eta ekialdeko germaniar hizkuntzak dira.
Protonordikotik eta antzinako nordikotik eratorritako hizkuntzak dira, eta Danimarkan, Norvegian, Suedian, Faroe uharteetan eta Islandian dira nagusi, baina Finlandiako suediar minoriek eta Ipar-Amerikako eta Australiako migratzaile-taldeek ere erabiltzen dituzte. Hizkuntza eskandinaviarrek 20 millioi hiztun inguru dituzte[3].
Iparraldeko germaniar hizkuntzak | |
---|---|
Mendebaldeko germaniar hizkuntzak: Nederlandera (Behe-frankoniera, Mendebaldeko germaniar hizkuntza)
Behe-alemana (Mendebaldeko germaniar hizkuntza)
Erdialdeko alemana (Alemana Garaia, Mendebaldeko germaniar hizkuntza)
Goi alemana (Alemana Garaia, Mendebaldeko germaniar hizkuntza)
Ingelesa (Anglo-Frisiera, Mendebaldeko germaniar hizkuntza)
Frisiera (Anglo-Frisiera, Mendebaldeko germaniar hizkuntza)
Iparraldeko germaniar hizkuntzak: | |
Datu orokorrak | |
Eskualdea | Jatorriz: Hego eta ekialdeko Norvegia, Hego Suedia, Funen eta Zelandia (Danimarka)
Gaur egun: |
Hizkuntza sailkapena | |
giza hizkuntza indoeuropar hizkuntzak germaniar hizkuntzak | |
Alfabetoa | latindar alfabetoa |
Hizkuntza kodeak | |
Glottolog | nort3160 |
ASCL | 15 |
IETF | gmq |