Izu-nahasmendua[1]antsietate-nahasmendu mota bat da, zeinen bidez kanpoko estimulurik ez dagoenean eragindako pertsonak bat-bateko terrore-atakeak izaten dituen. Terrore-atake sarriei, antsietate-egoera handiarekin batera, izu-atakeak esaten zaie, edo, kasu batzuetan, antsietate-atakeak edo antsietate-krisiak.
NIMHren arabera, izu-nahasmendua antsietate-nahasmendu bat da, eta honako ezaugarri hauek ditu: ezusteko atakeak eta behin eta berriz errepikatzen diren beldur handiko atakeak, eta sintoma fisikoak, besteak beste, bularreko mina, palpitazioak, arnasestua, zorabioa, larritasuna edo sabeleko mina.
Izu-nahasmenduan, elkarren segidako terrore-atakekin batera, gizabanakoaren portaeran aldaketa esanguratsuak gertatzen dira, eta izu-atake berriak gertatzeko etengabeko kezka sortzen da. Gizabanakoaren bizitzan aldaketak gerta daitezke, eta, ondorioz, egoera edo leku beldurgarriak saihets daitezke, estimulu fobikoetatik ihes egin daiteke, pertsonengan edo substantzietan gehiegi oinarritu daiteke eta erreakzio beldurgarriak kosta ahala kosta kontrolatzen saiatu daiteke.
Pertsonekiko eta lekuekiko aginduzko mendekotasunean aldaketa garrantzitsuak gertatzen badira, kaltetuak nahasmendua seguru senti dezan, agorafobia ere sortzen da.
, imipramina, propranolol, Sertralina, Paroxetina, alprazolam (en) 
