Kazetaritza, oro har, informazioa lortzean, tratatzean, interpretatzean, idaztean eta hedatzean datza, gizarte-komunikabideen bidez (prentsa, irratia, telebista, Internet...).[1] Kazetaritzaren helburu nagusia herritarrei informazio egiazkoa eta egokia ematea da, gizartearen aurrean beren eskubideak balia ditzaten. Diziplina gisa duen sailkapena oso eztabaidatua da, oro har, komunikazio-zientzietan sailkatzen ohi da, baina hainbat herrialdetan soziologiari atxikitzen zaio, eta, beste batzuetan aldiz, zientzia politikoari.
Kazetaritza egiteko rol egokiaren kontzeptuak aldatu egiten dira herrialdeen artean. Herri batzuetan, albisteak gobernuaren esku-hartzeak kontrolatzen ditu eta ez dira guztiz independenteak. Beste batzuetan, albistegietako hedabideak independenteak dira gobernuarekiko, baina industria pribatu gisa jarduten dute. Hedabideen antolaketak nola kudeatzen eta finantzatzen diren aldatzeaz gain, baliteke herrialdeek adierazpen askatasuna eta kasu libeloak kudeatzen dituzten legeen berezitasunak izatea.[2][3]
Interneten eta smartphoneen hedapenak aldaketa garrantzitsuak ekarri ditu hedabideen paisaiara XXI. mendetik aurrera. Horrek aldaketa bat sortu du inprimatutako komunikazio-kanalen kontsumoan, jendeak gero eta gehiago kontsumitzen baititu albisteak e-irakurgailuen, smartphoneen eta bestelako gailu elektroniko pertsonalen bidez, egunkari, aldizkari edo telebistako albistegietako formatu ohikoenen aurka. Albiste-erakundeek beren hegal digitala monetizatzeko erronka dute, baita inprobisatzeko ere, inprimatzean argitaratzen duten testuinguruari buruz. Egunkariek ikusi dute inprimatze-errentak abiadura handiagoan jaisten direla errenta digitalen hazkunde-erritmoa baino.[4]