Back Nihonium Afrikaans ኒሆኒየም Amharic Nihonio AN निहोनियम ANP نيهونيوم Arabic نيهونيوم ARZ Nihoniu AST Nihonium Azerbaijani Ниһоний Bashkir Nihonium BAN

Nihonio

Nihonio
113 Kopernizioa ← Nihonio → Flerovioa
   
 
113		 Nh
  
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Ezaugarri orokorrak
Izena, ikurra, zenbakiaNihonio, Nh, 113
Serie kimikoaezezaguna
Taldea, periodoa, orbitala13, 7, p
Masa atomikoa[286] g/mol
Konfigurazio elektronikoa[Rn] 5f14 6d10 7s2 7p1(iragarpena)
Elektroiak orbitaleko2, 8, 18, 32, 32, 18, 3(iragarpena)
Propietate fisikoak
Egoerasolidoa(iragarpena)[1][2][3]
Dentsitatea(0 °C, 101,325 kPa) 16(iragarpena)[4] g/L
Urtze-puntua700 K
(430 °C, 810 °F)
Irakite-puntua1430 K
(1130 °C, 2070 °F)
Urtze-entalpia(iragarpena)[1] kJ·mol−1
Irakite-entalpia(iragarpena)[1][4] kJ·mol−1
Bero espezifikoa(25 °C) 7.61 J·mol−1·K−1
Lurrun-presioa
P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k
T/K
Propietate atomikoak

Nihonioa (izendapenaren aurretik, Ununtrio edo Ununtrium) elementu kimiko erradioaktibo sintetiko bat da. Bere zenbakia 113 da eta bere sinboloa Nh. Lehen aldiz Dubnako Ikerketa Nuklearren Institutu Zentralak sortu zuen 2003an eta bigarrenez 2004an RIKEN japoniar institutuko talde batek.

2015eko abenduan, IUPACek eta IUPAPek japoniar ikertzaileen aurkikuntza onartu zuten,[5] onartutako zenbaki atomikorik altuena izanik. Ezagutzen den isotopo egonkorrena 286Nh da, ≈20 segundoko bizitza-erdiarekin. Hala ere 287Nh isomero nuklear bat izan behar dela uste da eta honek 20 minutuko bizitza-erdia izan beharko luke. Egindako esperimentu batzuen arabera, 7. periodoko elementua da eta 13. taldeko kide baten antzera jarduten du eta metal hegazkor baten propietateak ditu.

  1. ↑ a b c Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria. (2006). Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean eds. The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements. (3. argitaraldia) Dordrecht: Springer Science+Business Media ISBN 1-4020-3555-1..
  2. ↑ Seaborg, Glenn T.. transuranium element (chemical element). Encyclopædia Britannica.
  3. ↑ Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia. (1981). «Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements» Journal of Physical Chemistry (American Chemical Society) 85 (9): 1177–1186.  doi:10.1021/j150609a021..
  4. ↑ a b Fricke, Burkhard. (1975). «Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties» Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry 21: 89–144.  doi:10.1007/BFb0116498..
  5. ↑ IUPAC. (2015). Discovery and Assignment of Elements with Atomic Numbers 113, 115, 117 and 118. .

Developed by StudentB