Pablo Mandazen | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Pablo Mandazen Soto |
Jaiotza | Aribe, 1912ko uztailaren 26a |
Herrialdea | Nafarroa Garaia, Euskal Herria |
Heriotza | Caracas, 2011ko uztailaren 7a (98 urte) |
Hezkuntza | |
Heziketa | Venezuelako Unibertsitate Zentrala |
Hizkuntzak | gaztelania euskara |
Jarduerak | |
Jarduerak | ornitologoa, biologoa, apaiz katolikoa eta antropologoa |
Jasotako sariak | ikusi
|
Izengoitia(k) | hermano Ginés |
Sinesmenak eta ideologia | |
Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa |
Erlijio-ordena | San Frantzisko Saleskoaren Elkartea |
Pablo Mandazen Soto, ezizenaz anaia Gines (Aribe, Aezkoa, Nafarroa, 1912ko ekainaren 26a - Caracas, Venezuela, 2011ko uztailaren 7a) maisua, biologoa, antropologoa eta apaiza izan zen, euskal herritarra eta euskalduna.[1][2][3] 27 urte zituenetik Venezuelan bizi izan zen. Sei honoris causa doktorego jaso zituen, Venezuelaren ordezkari zen Europako eta Ameriketako Estatu Batuetako natura zientzietako biltzarretan, Nazio Batuen Erakundean Venezuelaren ordezkari zen Itsasoko Zuzenbidearen gaietan, Venezuelaren ordezkari ofiziala Garapenerako Interamerikar Bankuan, Latin Amerikako Ibai Handiei buruzko Nazioarteko Simposiuma Antolatzeko Batzordeko burua, eta Iberoamerikako eta Karibeko Biltzarra Antolatzeko Batzordeko burua.[4] Mundu osoko 20 zientzia elkartetako kide izan zen.[5]
UltimoAdios
izeneko erreferentziarako