Paulo VI.a

Paulo VI.a

(1969)

262. Aita santu

1963ko ekainaren 21a - 1978ko abuztuaren 6a
Joan XXIII.a - Joan Paulo I.a
kardinal

1958ko abenduaren 15a - 1963ko ekainaren 21a
Roman Catholic Archbishop of Milan (en) Itzuli

1954ko abenduaren 12a - 1963ko ekainaren 21a
Alfredo Ildefonso Schuster - Giovanni Colombo
Elizbarrutia: Roman Catholic Archdiocese of Milan (en) Itzuli
Substitute for General Affairs (en) Itzuli

1937ko abenduaren 13a - 1953ko otsailaren 17a
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakGiovanni Battista Enrico Antonio Maria Montini
JaiotzaConcesio1897ko irailaren 26a
Herrialdea Vatikano Hiria
 Italiako Erresuma  (1897ko irailaren 26a -  1946ko ekainaren 18a)
 Italia  (1946ko ekainaren 18a -  1978ko abuztuaren 6a)
HeriotzaCastel Gandolfo1978ko abuztuaren 6a (80 urte)
Hobiratze lekuaVatican Grotto (en) Itzuli
Heriotza moduaberezko heriotza: miokardio infartu akutua
Familia
AitaGiorgio Montini
Ezkontidea(k)ezkongabea
Haurrideak
Hezkuntza
HeziketaPontifical Ecclesiastical Academy (en) Itzuli
Gregoriotar Pontifize-Unibertsitatea
Erromako La Sapienza Unibertsitatea
Hizkuntzakitaliera
latina
Jarduerak
Jarduerakapaiz katoliko latindarra eta diplomazialaria
Lantokia(k)Erroma eta Vatikano Hiria
Jasotako sariak
Santutegia
Irailaren 26 eta Maiatzaren 29
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaErromatar Eliza Katolikoa
Erlijio-ordenaFrantziskotarren Ordena

IMDB: nm0691065 Musicbrainz: 1eb72151-ce21-4950-ba6e-c39c2c1cb235 Discogs: 2272992 Find a Grave: 2379 Edit the value on Wikidata

San Paulo VI.a[1] (latinez Paulus PP. VI.), jaiotzez Giovanni Battista Montini (Sarezzo, Brescia, Italia, 1897ko irailaren 26a- Castelgandolfo, 1978ko abuztuaren 6a) Eliza Katolikoko Aita santu izan zen 1963ko ekainaren 21etik bere heriotzaren egunera arte.

Joan XXIII.aren ondoren, Vatikanoko II. Kontzilioarekin, aurreko pontifizearen lan handiarekin, jarraitzea erabaki zuen. Era berean, eliza ortodoxo, anglikano eta protestanteekin harreman ekumenikoak sustatu zituen, bilera eta akordio historiko ugari lortuz.

1922 eta 1954 bitartean, Egoitza Santuaren Estatu Idazkaritzan lan egin zuen. Horretan jardun zenean, Domenico Tardinirekin batera, Pio XII.aren kolaboratzaile hurbilen eta eragingarrientzat hartu zuten eta, 1954an, Milango artzapezpiku izendatu, Italiako elizbarrutirik handiena; horrela, zuzenean, Italiako Apezpiku-Konferentziako idazkari bihurtu zen. Han, laster, pobreen artzapezpiku ezizenaz ezagutu zuten, bisitatzen zituen lantegietako langileekin zuen adiskidetasunagatik[2]. Joan XXIII.ak kardinalgora igo zuen 1958an eta, hura hil ondoren, Montini oinordeko posibleen arteko hartu zuten[3].

Paulo izena hartu zuen, munduan zehar Kristoren mezua zabaltzeko eginkizun berritzailea adierazteko. Vatikanoko II. Kontzilioa berriro ireki zuen, lehentasuna eta norabidea emanez. Kontzilioak bere lanak amaitu ondoren, Paulo VI.ak bere aginteen interpretazioa eta aplikazioa hartu zuen bere gain, sarritan, Eliza Katolikoko taldeen itxaropen lehiakideen artean lerro fin batean ibiliz. Erreformen handitasunak eta sakontasunak Elizako alor guztietan eragin zuen bere aitasantutzan zehar, bere aurreko eta ondorengoen antzeko erreforma politikak gaindituz.

Paulo VI.a mariazale handia izan zen: horregatik, etengabe hitz egiten zuen Mariaren aldeko biltzarretan eta mariologia-bileretan; hainbat santutegi bisitatu, eta Mariaren aldeko hiru entziklika argitaratu zituen. Milango Anbrosioren irakaspenak aipatuz, Elizaren Ama izendatu zuen Vatikanoko II. Kontzilioan. Paulo VI.ak elkarrizketa bilatu zuen munduarekin, beste erlijio batzuekin eta fedegabeekin. Gizateriaren zerbitzari xume gisa ikusten zuen bere burua eta Estatu Batuetako eta Europako aberatsei, Hirugarren Munduko pobreen aldeko aldaketa esanguratsuak eskatu zizkien[4].

Jaiotza-kontrolaren (adibidez, Humanae vitae) eta beste gai batzuei buruzko jarrerak eztabaidagarriak izan ziren Mendebaldeko Europan eta Ipar Amerikan baina, Ekialdeko Europan eta Latinoamerikan, txalotuak izan ziren. Bere aitasantutzan zehar, aldaketa asko gertatu ziren munduan: ikasleen istiluak, Vietnamgo Gerra eta munduko beste gorabehera batzuk. Paulo VI.a horiek guztiak ulertzen saiatu zen baina, halaber, berari agindutako «fede-gordailua» defendatzen ere.

1974ko abenduaren 24an, San Pedro basilikako Ate Santuaren irekieraren buru izan zen 1975eko Jubileuari hasiera emanez: munduan zehar, mila milioi lagunek jarraitu zuten.

Izendatu zituen kardinalen artean, hiru haren oinordeko izan ziren Aita santu:

Haren beatifikazio prozesua 1993ko maiatzaren 11n hasi zen[5]. 2014ko maiatzaren 7an, Paulo VI.a Aita santua dohatsu izendatu zuten miraria onartu zen. Angelo Amato kardinala, Santuen Kausetarako Kongregazioko prefeta, Frantzisko Aita Santuarekin bildu zen beatifikazio-data adosteko; azkenik, 2014ko urriaren 19rako ezarri zen[6]. Beatifikazioa burutu zen San Pedro plazan egin zen Familiari buruzko Apezpikuen Ezohiko Sinodoaren amaierako mezan[2][7]. 2017an, Paulo VI.aren interzesioari egotzitako bigarren miraria onartu zen[8], haren kanonizazioak Frantzisko Aita santua izan zuen buru, San Pedro plazan, 2018ko urriaren 14an[9][10].

  1. Euskaltzaindia. 129. araua: Aita santuen izenak. .
  2. a b Francisco beatificó a Pablo VI. 19 de octubre de 2014.
  3. Hebblethwaite, 322-323
  4. «“It's not easy being a christian”, says pope» (‘no es fácil ser cristiano, dice el papa’), artículo en inglés en Radio Vaticana]
  5. «Paul VI», artículo en inglés en el sitio web New World Encyclopedia.
  6. «Aprueban un milagro para la beatificación de Pablo VI», artículo en español en el sitio web AICA.
  7. Povoledo, Elisabetta. (19 de octubre de 2014). Pope Francis Beatifies an Earlier Reformer, Paul VI. The New York Times.
  8. Ramos Díaz, Ary Waldir. (2017-12-21). «¿Pablo VI será santo en 2018? Aprobado supuesto segundo milagro pro-vida» Aleteia.
  9. ACI Prensa. (14 de octubre de 2018). Papa Francisco canonizó a Pablo VI, Monseñor Romero y otros cinco nuevos santos. .
  10. «Las canonizaciones del Papa Pablo VI y el Arzobispo Óscar Romero» Caritas 2018-10-16.

Developed by StudentB