2.492 hildako 12.512 zauritu 2.922 atxilotu edo desagertu
3.000 hildako 10.807 zauritu 8.638 atxilotu edo desagertu
Guda honen ondorioz izandako sarraskiagatik sortu zen Gurutze Gorria
Solferinoko gudua 1859koekainaren 24an, Italiaren bateratze prozesuaren barnean, Solferino herrian gertatutako bataila izan zen. Frantziar eta sardiniar armadak austriar armadaren aurka borrokatu ziren eta lehenengoak -frantsesak eta sardiniarrak- nagusitu ziren.
Austriako buruzagia, berriz, Frantzisko Josef enperadorea izan zen eta 100.000 gizon bazituen berekin[1].
Bederatzi orduko borrokaren ondoren, austriarrak amore eman beharrean izan ziren, galera izugarriak jasan baitzituzten: 3.000 soldadu austriar baino gehiago hil ziren, 10.807 zauritu, eta beste 8.638 desagertu.
Bando garailean ere emaitza larria izan zen: 2.492 hildako egon ziren, 12.512 zauritu eta 2.922 desagertu.
Gudu hartan Jean Baptiste Elizanburu olerkari eta eleberrigile euskaldunak hartu zuen parte. Frantziar armadako kapitain izan zen eta batailako zenbait pasadizo bere olerkietan islatu zituen, hala nola leherketa batean zaurituta itsuturik itzuli zen euskaldunaren kasua (Solferinoko itsua).
«
... Zorigaitzean haitut ikusi
Solferino-ko hegia!
Alferrikan dut geroztik deitzen
Iguzkiaren argia,
Iguzkiaren argia...[2]