Usain belar

Ohiko usain belarrak: ezkaia, oreganoa eta erromeroa.

Usain belarrak[1] edo belar aromatikoak[2], edo adiera zabalagoarekin landare aromatikoak, batzuetan belar onak, sukaldaritzan edo lurringintzan erabiltzen diren landare usaintsuak dira, ezaugarri aromatiko edo ongailuengatik. Batez ere hostoak (eta zurtoin berteak) erabiltzen dira, eta maiz freskoak, espeziak ez bezala, non lehorrak edo xehatuak erabiltzen diren, eta maiz hostoak ez diren atalak diren (azalak, fruituak, sustraiak eta abar). Nutrizioan duten balioarengatik kontsumitzen diren barazkiak eta beste landare batzuk ez dira kategoria honetan sartzen normalean.[3][4][5]

Belar finak esapideak, era hertsian, lau belarren nahasketa adierazten du: tipulina, apoperrexila, binagrera eta perrexila. Frantziako sukaldaritzaren maiz erabiltzen dira[6].

Euskal Herriko sukaldaritzan gehienbat menda, perrexila eta baratxuria erabili izan dira.

Usain belarrak sendagaiak eta koloniak egiteko ere erabiltzen dira, "sendabelar" kategorian sartuz.

  1. «Usain-belar». Euskaltzaindiaren Hiztegia
  2. Euskalterm, Hipermerkatuetako Produktuak Hiztegia, 2009 (noiz kontsultatua: 2024-09-01)
  3. Diccionari de la llengua catalana. .
  4. Herb: culinary and medicinal plant. .
  5. Cambridge dictionary: herb. .
  6. Julia Child, Mastering the Art of FrenchCooking I. lib. 18. orr.

Developed by StudentB