Midingelsk | ||
algemien | ||
taalgebiet | Ingelân, súdlik Skotlân en dielen fan Ierlân | |
skrift | Latynsk alfabet | |
taalbesibskip | ||
taalfamylje | ● Yndo-Jeropeesk ● Germaansk ● Westgermaansk ● Noardwestgermaansk ● Angelsaksysk ● Ingelsk ● Midingelsk | |
skaaimerken | ||
tiidrek | 1066 – 1500 | |
ûntstien út | Aldingelsk | |
ûntjûn ta | ● Nijingelsk ● Aldskotsk ● Fingaalsk ● Yola | |
taalkoades | ||
ISO 639-2 | enm | |
ISO 639-3 | enm |
It Midingelsk (Ingelsk: Middle English) is de histoaryske foarm fan it Ingelsk, sa't dat yn 'e snuorje tusken om-ende-by 1066 en 1500 sprutsen waard yn wat no Ingelân en súdlik Skotlân is, mei dêropta dielen fan Ierlân. Dit taalstadium ûntjoech him om 'e tiid fan 'e Normandyske Ynvaazje út it eardere Aldingelsk (of Angelsaksysk), en ûntwikkele him meitiid ta it Nijingelsk. It Midingelsk waard karakterisearre troch in withoe sterke ynfloed fan it Normandysk, in nau oan it Frânsk besibbe Romaanske taal, en in fierdere ôfsliting fan it namfallesysteem en oare yngewikkelde grammatikale ferbûgings.