Aire acondicionado

Un aparello de aire acondicionado^[1] é unha máquina que se encarga do tratamento do ar ambiente de locais destinados ao comercio, á vivenda e a procesos industriais ou de almacenamento. Con estes aparellos conséguese regular as condicións en canto á temperatura, humidade, limpeza, renovación, filtración e o movemento do ar dentro dos locais.

A primeira unidade de aire acondicionado eléctrica moderna foi inventada por Willis Carrier en 1902.

Entre os sistemas de acondicionamento atópanse os autónomos e os centralizados. Os primeiros producen por si mesmos o aumento da calor ou a súa diminución (frío) e tratan o ar parcialmente. Os centralizados teñen un ou máis acondicionadores individuais que tratan parcialmente o ar e obteñen a enerxía térmica (calor ou frío) dun sistema centralizado. Neste último caso, a produción da calor adoita confiarse a caldeiras que funcionan con combustíbeis. A produción de frío en máquinas frigoríficas, que funcionan por compresión ou por absorción, levan o frío producido mediante sistemas de refrixeración.

A ciencia que estuda as propiedades da mestura ar-vapor de auga e establece as relacións entre elas para o seu cálculo e tratamento, chámase psicrometría.^[2]

1. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para aire acondicionado.
2. ↑ Carlo Pizzetti. Acondicionamiento del aire y refrigeración.