Consoante

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2015.)

Unha consoante é un son da lingua oral orixinado pola pechadura ou estreitamento do tracto vocal por achegamento ou contacto dos órganos de articulación de tal xeito que cause unha turbulencia audíbel. O termo consoante provén do latín e orixinalmente referíase a "soar xunto con" ou "soar con", sendo a idea que as consoantes non tiñan son en si mesmas, xa que en latín só aparecían xunto a unha vogal. Esta, con todo, é unha concepción pouco afortunada das consoantes, xa que existen linguas onde hai palabras longas que carecen por completo de vogais. En lingüística moderna defínense as consoantes en termos de constrición do tracto vocal.

A diferenza das vogais, as consoantes poden ou non ter un son certo, mentres o das vogais é relativamente variábel.

No alfabeto latino as consoantes son:

B C D F G H J K L M N Ñ P Q R S T V W X Y Z

Aínda que cada idioma ten as súas propias consoantes, moitas destas coinciden debido á influencia do Imperio Romano, pois, en ruso temos:

Б В Г Д Ж З К Л М Н П Р С Т Ф Х Ц Ч Ш Щ

Moi parecidas ás latinas polo mesmo.

Posto que o número de sons consonánticos nas linguas do mundo é moito maior que o número de letras para consoantes dispoñíbeis en calquera alfabeto, os lingüistas suscitaron sistemas como o Alfabeto Fonético Internacional ou AFI (IPA) para asignar un único signo a cada consoante identificadas nas linguas do mundo.