Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
Cuarzo | |
---|---|
Cuarzo variedade hialino (cuarzo puro) | |
Fórmula química | SiO2 |
Clase | Silicatos |
Subclase | Tectosilicatos |
Sistema cristalino | Romboédrico (hexagonal a máis de 537 °C) |
Cor | Toda a gama |
Brillo | Vítreo |
Dureza | 7 |
Fractura | Concoidea |
Exfoliación | Perfecta |
Raia | Branca |
Densidade | 2,65 g/cm3 |
O cuarzo é un mineral da clase 4 (óxidos), segundo a clasificación de Strunz, composto de dióxido de silicio, tamén chamado sílice, SiO2. Ás veces, e incorrectamente, tamén é denominado seixo.[1]
Non é susceptíbel de exfoliación, porque cristaliza no sistema trigonal (romboédrico).
Incoloro en estado puro, pode adoptar numerosas tonalidades se leva impurezas (é alocromático).[2]
A súa dureza é tal que pode raiar os aceiros comúns.[3]
É moi abundante nas rochas graníticas. Preséntase en cristais, ás veces de tamaños considerábeis, hexagonais, coroados por unha pirámide trigonal. Estes cristais pódense encontrar o mesmo illados que maclados segundo tres importantes leis: Delfinado, no Brasil e o Xapón, ou en agrupacións formando drusas ou xeodas. Os cristais adoitan presentar inclusións doutros minerais, auga ou gases. Tamén aparece en grans irregulares ou compactos.
Quimicamente moi inerte, é resistente á meteorización química que provoca a intemperie, á vez que os seus grans son moi duros e difíciles de erosionar na súa superficie. Como consecuencia, o cuarzo dun granito permanece enteiro, mentres que os outros minerais (micas e feldespatos) se converten en arxilas ao disgregárense. As arxilas son esenciais nos procesos sedimentarios, mentres que os grans de cuarzo son os que forman a maior parte das areas.