Back Struktuur van die Aarde Afrikaans بنية الأرض Arabic Estructura interna de la Tierra AST Yerin quruluşu Azerbaijani یئر چکیردگی AZB Ер төҙөлөшө Bashkir Унутраная будова Зямлі Byelorussian Вътрешен строеж на Земята Bulgarian पृथ्वी के अंदरूनी बनावट Bihari পৃথিবীর গঠন Bengali/Bangla
1. Codia continental; 2. Codia oceánica; 3. Zona de subdución; 4. Manto superior; 5. Erupcións volcánicas; 6. Manto inferior; 7. Materiais máis quentes que, partindo do límite co núcleo, funden parcialmente cerca da superficie da Terra e producen o vulcanismo. 8. Núcleo externo; 9. Núcleo interno; 10. Células de convección do manto; 11. Litosfera; 12. Astenosfera; 13. Descontinuidade de Gutenberg; 14. Descontinuidade de Mohorovičić.
Hoxe sabemos que o interior do noso planeta, como o doutros planetas terrestres (planetas cuxo volume está ocupado principalmente de materiais rochosos), está dividido en capas.
A Terra ten unha codia externa de silicatos solidificados, un manto viscoso e un núcleo con outras dúas capas, unha externa semisólida, moito máis fluída do que o manto, e unha interna sólida.
Moitas das rochas que hoxe forman parte da codia formáronse hai menos de 100 millóns de anos. Porén, as formacións minerais máis antigas coñecidas teñen 4.400 millóns de anos, o que nos indica que, polo menos, o planeta tivo unha codia sólida desde entón.[1]
Gran parte do noso coñecemento acerca do interior da Terra, dada a súa inaccesibilidade, inferiuse dunha serie de observacións indirectas, como, por exemplo, o estudo das ondas sísmicas, os meteoritos, o estudo da gravidade terrestre e as súas variacións, ou o campo magnético terrestre.
Despois de coñecer o volume do planeta, pódese calcular a súa densidade. O cálculo da masa e o volume das rochas da superficie, e das masas de auga, permítenos estimar a densidade da capa externa. A masa que non está na atmosfera ou na codia debe encontrarse nas capas internas.