Euro | |
---|---|
евро (en búlgaro), ευρώ (en grego), euró (en húngaro), eiro (en letón), еuras (en lituano), ewro (en maltés) e evro (en esloveno) | |
Símbolo do euro | Moeda de 1 euro |
Código: | EUR |
Ámbito: | Eurozona: Alemaña Austria Bélxica Chipre Croacia Eslovaquia Eslovenia España Estonia Finlandia Francia Grecia Irlanda Italia Letonia Lituania Malta Luxemburgo Países Baixos Portugal Outros estados: Andorra Cidade do Vaticano Mónaco San Marino Sen carácter oficial: Kosovo Montenegro |
Símbolo: | € |
Fracción: | 100 céntimos[1] |
Moedas: | 1, 2, 5, 10, 20 e 50 céntimos, 1 euro e 2 euros |
Billetes: | 5, 10, 20, 50, 100, 200 e 500 euros |
Emisor: | Banco Central Europeo |
Taxa de troco: 2023 | 1 USD = 0,90 EUR |
O euro (EUR ou €) é a moeda usada polas institucións da Unión Europea (UE), así como a moeda oficial da eurozona, formada por 20 dos 27 Estados membros da UE: Alemaña, Austria, Bélxica, Chipre, Croacia, Eslovaquia, Eslovenia, España, Estonia, Finlandia, Francia, Grecia, Irlanda, Italia, Letonia, Lituania, Luxemburgo, Malta, Países Baixos e Portugal. Ademais, 4 microestados europeos teñen acordos coa Unión Europea para o uso do euro como moeda: Andorra, Cidade do Vaticano, Mónaco e San Marino. Por outra banda, o euro foi adoptado de maneira unilateral por Montenegro e Kosovo.
Uns 388 millóns de cidadáns viven nos 20 países da eurozona.[2] Ademais, máis de 240 millóns de persoas ao redor do mundo usan moedas fixadas ao euro, incluíndo máis de 190 millóns de africanos.[Cómpre referencia] O euro é a segunda moeda de reserva así como a segunda moeda máis negociada no mundo, despois do dólar estadounidense.[3][4][5][6]
En decembro de 2019, con máis de 1,3 billóns de euros en circulación, o euro ten un dos valores combinados de billetes e moedas máis altos en circulación do mundo.[7][8] O euro divídese en 100 céntimos.
O nome de «euro» foi adoptado oficialmente o 16 de decembro de 1995 en Madrid.[9] O euro introduciuse nos mercados financeiros mundiais como unha moeda de conta o 1 de xaneiro de 1999, substituíndo a antiga Unidade Monetaria Europea (ECU) nunha proporción de 1:1.
As moedas e billetes entraron en circulación o 1 de xaneiro de 2002 nos 12 Estados da Unión Europea que adoptaron o euro naquel ano:[10] Alemaña, Austria, Bélxica, España, Finlandia, Francia, Grecia, Irlanda, Italia, Luxemburgo, Países Baixos e Portugal.
Ese mesmo ano tamén adoptaron o euro os estados europeos de Cidade do Vaticano, Mónaco e San Marino, que tiñan acordos con países da Unión Europea, e Andorra, aínda que este de maneira non oficial. Non foi ata o 2011 cando Andorra asinou un acordo monetario coa Unión Europea, o cal entrou en vigor o 1 de abril de 2012, que supuxo a adopción do euro por Andorra de maneira oficial.
O 1 de xaneiro de 2007, Eslovenia incorporouse á zona euro.[11] Malta[12] e Chipre[13] fixérono o 1 de xaneiro de 2008 e Eslovaquia o 1 de xaneiro de 2009.[14]
Estonia incorporouse o 1 de xaneiro de 2011,[15] sendo o primeiro país que formara parte da URSS que se converteu en membro da eurozona.
Letonia incorporouse o 1 de xaneiro de 2014,[16] Lituania, o 1 de xaneiro de 2015,[17] e Croacia o 1 de xaneiro de 2023, sendo o último país en adoptar a moeda común europea.[18]
Oito países da Unión Europea non adoptaron o euro aínda: Bulgaria, Dinamarca, Hungría, Polonia, República Checa, Romanía e Suecia. Tampouco o fixo o Reino Unido durante os seus anos de pertenza á Unión Europea. O euro aspira a converterse na moeda oficial de toda a Unión Europea. A introdución do euro en lugar das divisas estatais foi a reforma monetaria máis importante en Europa na época moderna.
O euro é administrado polo Sistema Europeo de Bancos Centrais (SEBC), composto polo Banco Central Europeo (BCE) e os bancos nacionais dos países membros da eurozona. O Banco Central, situado en Frankfurt, Alemaña, é o único con autoridade para desenvolver a política monetaria.