Back Beroerte Afrikaans Schlaganfall ALS Accident vascular cerebral AN سكتة دماغية Arabic ষ্ট্ৰ'ক Assamese Accidente cerebrovascular AST İnsult Azerbaijani سکته AZB Инсульт Bashkir Insūlts BAT-SMG

Ictus

Ictus
Clasificación e recursos externos
RMN de cranio mostrando hemorraxia intracerebral profunda (cerebelo): zona escura, 30 horas logo do inicio da enfermidade actual.
ICD-10I61-I64
ICD-9434.91
OMIM601367
DiseasesDB2247
MedlinePlus000726
eMedicineneuro/9 emerg/558 emerg/557 pmr/187
Aviso médico.
Aviso médico.
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.
Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

O ictus[1] tamén chamado ataque cerebrovascular (ACV) ou accidente cerebrovascular (ACV),[2][3] enfermidade cerebrovascular (ECV), infarto cerebral, derramo cerebral, sufusión cerebral ou, menos frecuentemente, apoplexía é unha patoloxía vascular do sistema nervioso central. Ocorre cando problemas na irrigación sanguínea do cérebro causan a morte das células, que fai que partes do cérebro deixen de funcionar debidamente, producindo un déficit neurolóxico focal, de presentación brusca, debido a unha alteración vascular. Existen dous tipos principais de ictus: obstrutivo ou isquémico, causado pola interrupción da irrigación sanguínea, e hemorráxico, causado por unha hemorraxia ou ruptura dun vaso sanguíneo.[4] O 80% dos ictus son isquémicos, mentres que o 20% restante son hemorráxicos.[Cómpre referencia]

Entre os sinais e síntomas dun ictus están a incapacidade de mover ou de sentir un dos lados do corpo, dificultades en comprender ou en falar, vertixe ou perda dun dos lados da visión.[5][6] Na maior parte dos casos, os sinais e síntomas maniféstanse inmediatamente despois do ictus. Cando a duración dos síntomas é inferior a unha ou dúas horas, o episodio denomínase accidente isquémico transitorio (AIT), ou mini-derramo.[6] Unha hemorraxia subaracnoidea pode tamén estar asociada a dores de cabeza intensas.[6] Os síntomas dun ictus poden ser permanentes.[4] Entre as complicións a longo prazo están a pneumonía ou incontinencia urinaria.[6] Moitos ictus non producen ningún tipo de sintomatoloxía, e fanse patentes nas probas de imaxe a posteriori, como pode ser un TAC ou unha radiografía; este tipo de ictus adoitan producirse máis naqueles cuxa causa é un émbolo cardíaco, a arteriosclerose, ou doenzas como a amiloidose ou a síndrome de Sneddon.[Cómpre referencia]

O principal factor de risco dun ictus é a hipertensión arterial.[7] Entre outros factores de risco están o fumar, a obesidade, ter o colesterol elevado, padecer diabetes, ter tido anteriormente un accidente isquémico transitorio e a fibrilación auricular.[5][7] Un ictus isquémico é xeralmente causado polo bloqueo dun vaso sanguíneo, aínda que existan outras causas menos comúns.[8][9][10] Un ictus hemorráxico é causado por un derramo, por unha hemorraxia ben no cerebro ou no espazo entre as meninxes.[8][11] Estas hemorraxias poden ocorrer debido á ruptura dun aneurisma cerebral.[8] O diagnóstico faise mediante o exame médico da persoa, apoiado pola imaxe médica, coma un TAC ou unha resonancia magnética. Poden seren realizados outros exames, coma análise de sangue ou electrocardiograma, para determinar factores de risco e descartar outras posibles causas. A hipoglicemia pode provocar síntomas semellantes a un ictus.[12]

A prevención consiste en diminuír os factores de risco, así como na posibilidade de ser administrada aspirina ou estatinas. En persoas con estenose da carótide pode ser considerada unha endarteriectomía para alargar as arterias do cerebro. En persoas con fibrilación auricular pode ser administrada varfarina.[5] Un inctus ou un AIT necesitan xeralmente de asistencia médica urxente.[4] Cando un ictus isquémico é detectado nas primeiras tres horas e media ou catro horas, é posible tratalo cun antitrombótico que disolve os coágulos sanguíneos e con aspirina. Nalgúns ictus hemorráxicos pode ser considerada neurocirurxía. Algunhas das funcións perdidas durante o ictus poden ser recuperadas con tratamentos de rehabilitación e recuperación. Porén, en moitas rexións do mundo estes tratamentos non están dispoñibles.[5]

O ictus cerebral é, até o de agora, o proceso médico que máis estadías no hospital, invalidez e mortalidade causa.[13] En 2013 cerca de 6,9 millóns de persoas sofreran un ictus isquémico e 3,4 millóns un ictus hemorráxico.[14] En 2010, encontrábanse vivas cerca de 33 millóns de persoas que no pasado tiveran un ictus. Entre 1990 e 2010 o número de ictus ocorridos en cada ano diminuíu cerca do 10% nos países desenvolvidos e aumentou cerca do 10% nos países en vías de desenvolvemento.[15] En 2013, os ictus foran a segunda principal causa de morte, despois da doenza arterial coronaria, tendo sido responsables de 6,4 millóns de mortes en todo o mundo, o que corresponde ao 12% do total de mortes.[16] Cerca de 3,3 millóns de mortes foran causadas por ictus isquémicos e 3,2 millóns por ictus hemorráxicos.[16] Cerca da metade das persoas que sofren un ictus viven menos dun ano.[5] Dous terzos dos ictus ocorren en persoas con máis de 65 anos de idade.[15]

  1. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para ictus.
  2. ↑ Conceptos básicos en las enfermedades cerebrovasculares Arquivado 12 de xuño de 2013 en Wayback Machine.. Dr. Jose Mª Ramírez Moreno. Hospital Universitario Infanta Cristina. Badaxoz. (PPT).
  3. ↑ ¿Qué es el ictus?, ¿Cuáles son sus causas? Arquivado 24 de febreiro de 2021 en Wayback Machine., Grupo de Estudio de Enfermedades Cerebrovasculares de la SEN.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 National, Heart, Lung and Blood Institute, ed. (26 de marzo de 2014). "What Is a Stroke?". www.nhlbi.nih.gov/ (en inglés). Bethesda, Maryland, USA. Consultado o 1 de xaneiro de 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Donnan, G.A.; Fisher, M.; Macleod, M.; Davis, S.M. (Maio de 2008). "Stroke". Lancet (en inglés) 371 (9624): 1612–23. PMID 18468545. doi:10.1016/S0140-6736(08)60694-7. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 "What Are the Signs and Symptoms of a Stroke?" (en inglés). 26 de marzo de 2014. Consultado o 1 de xaneiro de 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 "Who Is at Risk for a Stroke?". www.nhlbi.nih.gov (en inglés). 26 de marzo de 2014. Consultado o 3 de xaneiro de 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 "Types of Stroke" (en inglés). 26 de marzo de 2014. Consultado o 3 de xaneiro de 2020. 
  9. ↑ Roos, Karen L. (2012). Emergency Neurology. Science & Business Media (en inglés). Springer. p. 360. ISBN 9780387885841. 
  10. ↑ Wityk, Robert J.; Llinas, Rafael H. (2007). Stroke (en inglés). ACP Press. p. 296. ISBN 9781930513709. 
  11. ↑ Feigin VL, Rinkel GJ, Lawes CM, Algra A, Bennett DA, van Gijn J, Anderson CS (2005). "Risk factors for subarachnoid hemorrhage: an updated systematic review of epidemiological studies". Stroke (en inglés) 36 (12): 2773–80. PMID 16282541. doi:10.1161/01.STR.0000190838.02954.e8. 
  12. ↑ "How Is a Stroke Diagnosed?" (en inglés). 26 de marzo de 2014. Consultado o 3 de xaneiro de 2020. 
  13. ↑ Zarranz, J.J. (2013). "16: Dolencias vasculares cerebrales". Neurología (en castelán) (6ª ed.). Esselvier. ISBN 978-84-9113-071-0. 
  14. ↑ Global Burden of Disease Study 2013 Collaborators (22 de agosto de 2015). "Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 301 acute and chronic diseases and injuries in 188 countries, 1990-2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013". Lancet (en inglés) (Londres) 386 (9995): 743–800. PMC 4561509. PMID 26063472. doi:10.1016/s0140-6736(15)60692-4. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Feigin VL, Forouzanfar MH, Krishnamurthi R, Mensah GA, Connor M, Bennett DA, Moran AE, Sacco RL, Anderson L, Truelsen T, O'Donnell M, Venketasubramanian N, Barker-Collo S, Lawes CM, Wang W, Shinohara Y, Witt E, Ezzati M, Naghavi M, Murray C (2014). "Global and regional burden of stroke during 1990-2010: findings from the Global Burden of Disease Study 2010". Lancet (en inglés) 383 (9913): 245–54. PMID 24449944. doi:10.1016/S0140-6736(13)61953-4. 
  16. ↑ 16,0 16,1 GBD 2013 Mortality and Causes of Death Collaborators (10 de xaneiro de 2015). "Global, regional, and national age-sex specific all-cause and cause-specific mortality for 240 causes of death, 1990-2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013". Lancet (en inglés) 385 (9963): 117–71. PMC 4340604. PMID 25530442. doi:10.1016/S0140-6736(14)61682-2. 

Developed by StudentB