Back John Locke Afrikaans John Locke ALS ጆን ሎክ Amharic John Locke AN John Locke ANG جون لوك Arabic دجون لوك ARY جون لوك ARZ John Locke AST Con Lokk Azerbaijani
- Este artigo trata sobre o filósofo, para o personaxe de ficción da serie Lost véxase John Locke (Lost).
John Locke, nado preto de Bristol o 29 de agosto de 1632 e finado o 28 de outubro de 1704, foi un filósofo e médico inglés, considerado como un dos máis influentes pensadores do empirismo inglés e coñecido como o «Pai do liberalismo clásico» .[1][2][3] Foi un dos primeiros empiristas británicos. Influído polas ideas de Francis Bacon, realizou unha importante contribución á teoría do contrato social. O seu traballo afectou en gran medida o desenvolvemento da epistemoloxía e a filosofía política. Os seus escritos influíron en Voltaire e Rousseau, pensadores da ilustración escocesa, así como os revolucionarios estadounidenses. As súas contribucións ao republicanismo clásico e a teoría liberal reflíctense na Declaración de Independencia dos Estados Unidos e a Declaración de Dereitos de 1689.[4]
A teoría da mente de Locke é frecuentemente citada como a orixe das concepcións modernas da identidade e do ego, que figuran prominentemente nas obras de filósofos posteriores como Hume, Rousseau e Kant. Locke foi o primeiro en definir o ego como unha continuidade da consciencia. Postulou que, ao nacer, a mente era unha lousa en branco ou tabula rasa. Ao contrario que a filosofía cartesiana —baseada en conceptos preexistentes—, sostivo que nacemos sen ideas innatas, e que, en cambio, o coñecemento soamente determínao a experiencia derivada da percepción sensorial.[5]
Estudou grazas a unha bolsa de estudos no prestixioso Christ de Oxford, que, como era habitual entón, reducía os estudos á filosofía escolástica e ignoraba a filosofía cartesiana e os avances da nova ciencia ou das matemáticas. Decepcionado, reorientou a súa carreira cara aos experimentos químicos (foi colaborador de Robert Boyle) e ao estudo da medicina. Profesor de grego clásico en Oxford, ata os trinta e catro anos non leu a filosofía de Descartes, a cal lle espertou «o gusto para os estudos filosóficos» e construíu unha influencia decisiva nel (víao como unha verdadeira alternativa á escolástica). Tamén recibiu a influencia de Pierre Gassendi (filósofo crítico con Descartes e seguidor do epicureísmo) e na filosofía política, dos británicos Hobbes e Shaftesbury. Viviu en Londres, durante catro anos en Francia e estivo brevemente exiliado nos Países Baixos. Cando volveu a Londres, despois da Revolución Gloriosa, converteuse en asesor dos whigs (representantes do partido liberal).
- ↑ Locke, John (1991). "Introduction". En Horton, John; Mendus, Susan. A Letter Concerning Toleration (en inglés). Nova York: Routledge. p. 5. ISBN 978-0-415-02205-7. OCLC 613448161.
- ↑ Delaney, Tim (2005). The march of unreason: science, democracy, and the new fundamentalism (en inglés). Nueva York: Oxford University Press. p. 18. ISBN 978-1-423-76771-8. OCLC 67229016.
- ↑ Godwin, Kenneth; et al. (2002). School choice tradeoffs: liberty, equity, and diversity (en inglés). Austin: University of Texas Press. p. 12. ISBN 978-0-292-72842-4. OCLC 47825973.
- ↑ Becker, Carl Lotus (1922). The Declaration of Independence: A Study in the History of Political Ideas (en inglés). Brace: Harcourt. p. 27. OCLC 1936659.
- ↑ Baird, Forrest E.; Kaufmann, Walter (2008). From Plato to Derrida (en inglés). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall. pp. 527-529. ISBN 0-13-158591-6. OCLC 163567206.