Protoindoeuropeo *dn̥ǵʰwéh₂ ‘lingua’ | ||
---|---|---|
Falado en: | ||
Total de falantes: | Lingua morta | |
Familia: | Protoindoeuropeo | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | --
| |
ISO 639-2: | ---
| |
Mapa | ||
Status | ||
O protoindoeuropeo (PIE) é o teórico devanceiro común da familia lingüística das linguas indoeuropeas. Os elementos que compoñen a lingua derivan da reconstrución lingüística a partir das linguas indoeuropeas documentadas. Non existen ningún rexistro directo da existencia do protoindoeuropeo.[1]
Existen máis obras sobre a reconstrución do protoindoeuropeo que ningunha outra protolingua, e é a máis estudada de tódalas protolinguas da mesma época. A maioría das obras dos lingüistas durante o século XIX estiveron dedicadas á reconstrución do protoindoeuropeo ou as protolinguas que descenden del (como o protoxermánico e o protoindoiranio), e moitas das técnicas modernas de reconstrución lingüística (como o método comparativo) foron desenvolvidas como resultado.
Crese que o protoindoeuropeo foi falado como unha única lingua dende o ano -4500 até o -2500,[2] durante finais do Neolítico e comezos da Idade de Bronce, aínda que as estimacións varían en máis de mil anos. Segundo a teoría prevalente, a hipótese Kurga, a patria orixinal dos protoindoeuropeos puido ser a estepa póntica do leste de Europa. A reconstrución lingüística do protoindoeuropeo achegou información sobre a cultura e a relixión patriarcal dos seus falantes.[3]