Back Mercurius Afrikaans Merkur (Planet) ALS ኣጣርድ Amharic Mercurio (planeta) AN Wōden (tungol) ANG बुध ग्रह ANP عطارد Arabic عطارد ARY عطارد ARZ বুধ গ্ৰহ Assamese
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Mercurio é o planeta máis pequeno do sistema solar[1] e o máis próximo ao Sol. O igual que Venus, Mercurio orbita o Sol dentro da órbita terrestre como un planeta inferior, e a súa distancia aparente o Sol visto desde a Terra nunca supera os 28°. Esta proximidade ao Sol fai que o planeta só poida verse preto do horizonte occidental despois da posta de sol ou do horizonte oriental antes da saída do sol, normalmente no crepúsculo. Neste momento, pode aparecer como un obxecto brillante parecido a unha estrela, pero é máis difícil de observar que Venus. Desde a Terra, o planeta mostra telescópicamente a gama completa de fases, similar á de Venus e a Lúa, que se repite durante o seu período sinódico que é de aproximadamente 116 días (115.88 días).[2] Mercurio xira dun xeito único no Sistema Solar. Atópase situado lateralmente co Sol nunha resonancia orbital de 3:2,[3] é dicir, que en relación ás estrelas fixas, xira sobre o seu eixe exactamente tres veces por cada dúas revolucións que fai arredor do Sol.[a][4] Visto desde o Sol, nun marco de referencia que xira co movemento orbital, parece xirar só unha vez cada dous anos de Mercurio. Polo tanto, un observador en Mercurio vería só un día cada dous anos mercurianos. A súa órbita arredor do Sol é de 87,97 días terrestres, a máis curta de todos os planetas do Sol.[5] O seu diámetro é un 60% menor que o da Terra e só un 40% maior que o da Lúa. É ata menor que Ganimedes, unha das lúas de Xúpiter, ou que Titán, unha lúa de Saturno.
O eixe de Mercurio ten a inclinación do eixo máis pequena de calquera dos planetas do Sistema Solar (uns 1⁄30 graos). A súa excentricidade orbital é a máis grande de todos os planetas coñecidos do Sistema Solar;[b] no perihelio, a distancia de Mercurio ao Sol é só uns dous terzos (ou 66%) da súa distancia no afelio. A superficie de Mercurio aparece con grandes cráteres e ten unha aparencia similar á da Lúa, o que indica que estivo xeoloxicamente inactivo durante miles de millóns de anos. Ao non ter case ningunha atmosfera que reteña a calor, ten temperaturas superficiais que varían diariamente máis que en calquera outro planeta do Sistema Solar, oscilando entre 100 K (−173 °C; −280 °F) pola noite e 700 K (427 °C; 800 °F) durante o día nas rexións ecuatoriais.[6] As rexións polares están constantemente por debaixo de 180 K (−93 °C; −136 °F). O planeta non ten satélites naturais coñecidos.
Mercurio é un mundo inhóspito para os humanos, no que se acadan altas e tamén baixas temperaturas, debido á proximidade do Sol e a que por efecto da marea solar a través do tempo, ten unha duración de día parella á do ano (período de revolución arredor do seu propio eixe en relación ó período de revolución arredor do Sol), e polo tanto, cando unha parte do planeta entra na súa propia sombra, emite moita calor. É un mundo morto tamén xeoloxicamente, pois ten un tamaño reducido como planeta (é dicir, gran superficie pola que puido saír ó exterior a enerxía interna debida á aglutinación de materiais no centro planetario, deixando tal fuga enerxética de ter relevancia xeolóxica hai tempo e polo tanto, deixando de ter enerxía para os movementos da superficie), sendo a influencia solar sobre o planeta a maior con diferenza de todo o sistema solar.
Mercurio foi bautizado polos romanos en honor ó mensaxeiro dos deuses,[5] de ás nos pés, porque parecía moverse máis axiña do que calquera outro planeta. Ao ser un planeta con órbita máis pequena cá da Terra, Mercurio pasa de xeito periódico entre esta e o Sol, fenómeno ó que se lle chama tránsito de Mercurio se nese momento ambos planetas e o Sol están aliñados. Dito fenómeno prodúcese unhas 13 veces cada século, téndose producido un o 11 de novembro de 2019.[7]
Dúas naves espaciais visitaron Mercurio: a Mariner 10 que o orbitou en 1974 e 1975; e a MESSENGER, lanzada en 2004, orbitaba Mercurio máis de 4.000 veces en catro anos antes de esgotar o seu combustible e chocar contra a superficie do planeta o 30 de abril de 2015.[8][9][10] Está previsto que a nave espacial BepiColombo chegue a Mercurio en 2025.[11]
- ↑ Alejandra Torres. Konrad Lorenz Fundación Universitaria, ed. "Albert Einstein y la Órbita de Mercurio". konradlorenz.edu.co. Consultado o 29 de xullo do 2022.
- ↑ astronomos.org. "Mercurio". Consultado o 30 de xullo do 2022.
- ↑ Elkins-Tanton, Linda T. (2006). Uranus, Neptune, Pluto, and the Outer Solar System. Infobase Publishing. p. 51. ISBN 978-1-4381-0729-5. Extract of page 51
- ↑ "Animated clip of orbit and rotation of Mercury". Sciencenetlinks.com.
- ↑ 5,0 5,1 Astrono-Tuya (ed.). "¿como es la orbita de mercurio?". Arquivado dende o orixinal o 29 de xullo de 2022. Consultado o 29 de xullo do 2022.
- ↑ Prockter, Louise (2005). Ice in the Solar System (PDF) 26. Johns Hopkins APL Technical Digest. Consultado o 30 de xullo do 2022.
- ↑ "Mercury Transit 2019 - PROBA2 Science Center". proba2.sidc.be. Consultado o 2019-11-11.
- ↑ "NASA Completes MESSENGER Mission with Expected Impact on Mercury's Surface". Arquivado dende o orixinal o 3 de maio de 2015. Consultado o April 30, 2015.
- ↑ "From Mercury orbit, MESSENGER watches a lunar eclipse". Planetary Society. 10 de outubro de 2014. Consultado o 30 de xullo do 2022.
- ↑ "Innovative use of pressurant extends MESSENGER's Mercury mission". Astronomy.com. December 29, 2014. Consultado o 30 de xullo do 2022.
- ↑ "Meeting Mercury". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2021-10-05.
Erro no código da cita: As etiquetas <ref> existen para un grupo chamado "lower-alpha", pero non se atopou a etiqueta <references group="lower-alpha"/> correspondente