Sintagma

O sintagma é unha estrutura sintáctica, na cal non existe a relación entre suxeito e predicado, consistente nun conxunto de palabras relacionadas cun núcleo (vocábulo máis importante ou con máis relacións sintácticas) que se atopa no seu interior. O sintagma posúe ademais unha función sintáctica no seu contexto e, a diferenza da oración, non posúe unha entoación específica. É dicir, con sintagma aludimos á unidade lingüística de rango superior á palabra, constituída por un conxunto de elementos lingüísticos organizados xerarquicamente en torno a un núcleo e caracterizados por desempeñar a mesma función. Trátase, xa que logo, dunha unidade de función. Tódalas oracións están compostas por sintagmas (a oración mesma pode considerarse un macrosintagma) e os sintagmas poden engancharse, depender ou virar uns en torno a outros mediante relacións sintácticas de parataxe (coordinación), hipotaxe (subordinación) ou relacións morfosintácticas de concordancia, tamén por relacións semánticas de cohesión e congruencia denominadas coherencia textual. A composición interior do sintagma varía dende sintagmas cunha soa palabra que funciona como núcleo, ata aqueles nos que se atopan varios sintagmas dependentes dun central ou ata unha proposición subordinada ao núcleo do sintagma.

Un sintagma pode ser obrigatorio por ser seleccionado polo predicado. A ese sintagma denomínaselle argumento. O sintagma non seleccionado polo predicado é sempre opcional e denomínaselle adxunto.