Socialismo

A bandeira vermella foi o símbolo clásico do socialismo e o comunismo desde o seu comezo.
A estrela vermella simboliza o socialismo.
Henri de Saint Simon, considerado pai da idea de socialismo como proxecto social e fundador do chamado «socialismo utópico».
Ferdinand Lassalle, fundador da centroesquerda política e da corrente socialista denominada socialdemocracia.
Karl Marx, fundador do chamado «socialismo científico».

O socialismo é unha corrente filosófica política, social e económica, e unha ideoloxía, que abarca unha gama de sistemas socioeconómicos caracterizados pola propiedade social dos medios de produción,[1][2][3] e a autoxestión de empresas por parte dos traballadores. Inclúe teorías políticas e os movementos asociados con tales sistemas. A propiedade social pode ser pública, colectiva ou cooperativa.[4][5] A RAG define o termo socialismo como: «Doutrina económica, política e social, que procura a mellora das clases menos favorecidas, tendendo a unha maior igualdade entre ricos e pobres, mediante a modificación ou supresión do sistema capitalista.».[6] O sistema socialista implica, polo tanto, unha planificación e unha organización colectiva consciente da vida social e económica orientada á satisfacción de necesidades.[7][8] Con todo, hai moitos tipos de socialismo e non existe unha definición única que as englobe a todas, sendo a propiedade social o elemento común compartido polas súas diversas formas[9] cuxo obxectivo é sortear as ineficiencias e crise tradicionalmente asociadas coa acumulación de capital e o sistema de ganancias sobre a base da explotación laboral.[10][11]

A ideoloxía socialista critica os males e as inxustizas do capitalismo (como a distribución desigual da riqueza, a feroz competitividade no mercado, ou a incapacidade de autorrealización e desenvolvemento humano etc.) transcendéndoo por un sistema socioeconómico autodenominado moralmente superior.[8]

Subsisten con todo criterios atopados respecto a a necesidade da centralización da administración económica mediante o Estado como única instancia colectiva no marco dunha sociedade complexa,[12][13] fronte á posibilidade de formas diferentes de xestión descentralizada da colectividade socialista, tanto por vías autoxestionarias como de mercado, así como mediante o emprego de pequenas unidades económicas socialistas illadas e autosuficientes.[14][15] O primeiro acto en que o Estado se manifesta efectivamente como representante de toda a sociedade: a toma de posesión dos medios de produción en nome da sociedade, é á vez o seu último acto independente como Estado.[16]

Os sistemas socialistas divídense en formas de non mercado e de mercado.[17] O socialismo de non mercado implica substituír os factores de mercado e o diñeiro con planificación e enxeñería económica integrada ou criterios técnicos baseados ​​en cálculos realizados en especie, producindo así un mecanismo económico diferente que funciona de acordo con leis e dinámicas económicas diferentes ás do capitalismo.[18][19][20] O debate do cálculo socialista, orixinado polo problema do cálculo económico, refírese á viabilidade e os métodos de asignación de recursos para unha economía planificada socialista,[21] xa sexa de forma centralizada ou participativa / democrática.[8] Pola contra, o socialismo de mercado[8] conserva o uso dos prezos monetarios, os factores de mercados e, nalgúns casos, o ánimo de lucro, con respecto ao funcionamento das empresas de propiedade social e a asignación de bens de capital entre elas. As ganancias xeradas por estas empresas serían controladas directamente pola forza laboral de cada empresa ou se acumularían á sociedade en xeral en forma de dividendo social.[22][23]

Existen tamén discrepancias sobre a forma de organización política baixo o socialismo para lograr ou asegurar o acceso democrático á sociedade socialista a clases sociais ou poboacións,[24] fronte á posibilidade dunha situación autocrática por parte das burocracias administrativas.[25] A política socialista foi tanto de orientación internacionalista como nacionalista; organizado a través de partidos políticos e opostos á política de partidos ás veces superpóñense cos sindicatos e outras veces son independentes e críticos deles; e presente tanto en países industrializados como en desenvolvemento.[26]

As formas históricas da organización social de tipo socialista poden dividirse entre determinadas evolucións espontáneas de certas civilizacións de carácter relixioso e as construcións políticas establecidas por proxectos ideolóxicos deliberados. Destas destácase o Imperio Inca. [27] O movemento socialista inclúe un conxunto de filosofías políticas que se orixinaron nos movementos revolucionarios de mediados a finais do século XVIII e por preocupación polos problemas sociais asociados co capitalismo.[28] A finais do século XIX, despois do traballo de Karl Marx e Friedrich Engels, o socialismo chegara a significar oposición ao capitalismo e a defensa dun sistema poscapitalista baseado nalgunha forma de propiedade social dos medios de produción. O socialismo marxista foi máis tarde denominado como socialismo científico, caracterizado pola ditadura do proletariado como obxectivo para sentar o comunismo (sistema socioeconómico sen clases sociais), en contraposición a autores socialistas anteriores, denominados socialistas utópicos. Ao longo do século XIX, os termos "comunismo" e "socialismo" usáronse como sinónimos.[29] Doutra banda, pensadores anarquistas como Pierre Joseph Proudhon e Mikhail Bakunin defenderon un socialismo libertario sen Estado[30][31] en comparación o socialismo de Estado marxista.

A finais do século XIX orixinouse a socialdemocracia dentro do movemento socialista,[32] apoiando as intervencións económicas e sociais para promover a xustiza social.[33] Mentres conserva o socialismo como un obxectivo a longo prazo,[34][35][36] desde o período de posguerra chegou a abrazar a unha economía mixta keynesiana dentro dunha economía de mercado capitalista.[37] Non foi senón ata a revolución bolxevique con Lenin que o termo socialismo chegou a referirse a unha "primeira fase" á "fase superior" do comunismo.[38][39] Na década de 1920, o comunismo e a socialdemocracia convertéronse nas dúas tendencias políticas dominantes dentro do movemento socialista internacional,[40] co socialismo mesmo converténdose no movemento secular máis influente do século XX.[41] Mentres que o xurdimento da Unión Soviética como o primeiro Estado socialista nominal do mundo conduciu á asociación xeneralizada do socialismo co modelo económico soviético, algúns economistas e intelectuais argumentaron que na práctica o modelo funcionaba como unha forma de capitalismo de Estado[42][43][44] ou unha economía administrativa ou de mando non planificada.[45][46] Tras a caída do bloque soviético, o termo «socialismo do século XXI» de Heinz Dieterich Steffan como "produto da reflexión sobre o socialismo soviético-oriental do século XX"[47] adquiriu difusión mundial por varios líderes latinoamericanos como Hugo Chávez de Venezuela e Evo Morales de Bolivia.

Actualmente, as ideas e partidos socialistas que van desde os partidos laboristas ata as diversas variedades do esquerdismo seguen sendo unha forza política con diversos graos de poder e influencia en todos os continentes, encabezando gobernos nacionais en moitos países de todo o mundo, os cales adoptaron as causas doutros movementos sociais como o ambientalismo, o feminismo e o progresismo.[48] Tamén se afirma que todas as economías son sistemas híbridos "non simplemente como tipos ideais de todo ou nada [...] senón tamén como variables", como di Erik Olin Wright, que combinan a propiedade privada, social e estatal sendo máis socialistas ou menos capitalistas.[8] A maioría dos principais partidos reúnense, a nivel internacional, dentro da Internacional Socialista, e a nivel europeo, dentro do Partido Socialista Europeo. Ademais da diversidade vinculada ás súas variacións ideolóxicas, o socialismo tamén coñece moitos avatares vinculados a contextos xeográficos e culturais, como o socialismo árabe ou o socialismo africano.

  1. "Upton Sinclair's: A Monthly Magazine: for Social Justice, by Peaceful Means If Possible (en inglés). 1918. Consultado o 21 de maio do 2023. O socialismo é un paxaro con dúas ás. A definición é "propiedade social e control democrático dos instrumentos e medios de produción". 
  2. Zimbalist, Andrew S. (1989). Comparing economic systems : a political-economic approach. San Diego : Harcourt Brace Jovanovich. p. 7. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  3. "Socialismo en el Diccionario filosófico abreviado (1959: 467-469)". filosofia.org. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  4. O'Hara, Phillip (2003). Encyclopedia of Political Economy, Volume 2 (en inglés). Routledge. p. 71. ISBN 978-0-415-24187-8. En orde de descentralización crecente (como mínimo), poden distinguirse tres formas de propiedade socializada: as empresas de propiedade estatal, as empresas de propiedade dos traballadores (ou de propiedade social) e a propiedade cidadá do capital social. 
  5. O'Hara, Phillip (4 de febreiro de 1999). Encyclopedia of Political Economy : 2-volume set (en inglés). Routledge. p. 71. ISBN 978-0-429-23193-3. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  6. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para socialismo.
  7. Oskar Lange, "Planificación de la economía social: realización de la racionalidad político-económica" en "Racionalidad económica en el capitalismo y el socialismo", La economía en las sociedades modernas, Editorial Grijalbo, 1966 (1964), parte 1: 'Socialismo', cap. 4, § 3, pp. 78-80
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 "Socialism". Internet Encyclopedia of Philosophy (en inglés). Consultado o 21 de maio do 2023. 
  9. Hastings, Adrian; Mason, Alistair; Pyper, Hugh S. (2000). The Oxford companion to Christian thought. Oxford ; New York : Oxford University Press. p. 677. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  10. Kotz, David M. "Socialism and Capitalism: Are They Qualitatively Different Socioeconomic Systems?" (PDF). University of Massachusetts. Consultado o 19 de febrero de 2011.  "Esta concepción do socialismo non só a tiñan os socialistas marxistas revolucionarios, senón tamén os socialistas evolucionistas, os socialistas cristiáns e mesmo os anarquistas. Naquela época, tamén había un amplo acordo sobre as institucións básicas do futuro sistema socialista: propiedade pública en lugar de propiedade privada dos medios de produción, planificación económica en lugar de forzas de mercado, produción para o uso en lugar de para o beneficio...."
  11. Prychito, David L. (2002). Markets, Planning, and Democracy: Essays After the Collapse of Communism. Edward Elgar Publishing. p. 12. ISBN 978-1-84064-519-4. O socialismo é un sistema baseado na propiedade pública ou social de facto dos medios de produción, a abolición dunha división xerárquica do traballo na empresa, unha división social do traballo conscientemente organizada. No socialismo destruiríase o diñeiro, a fixación de prezos competitivos e a contabilidade de perdas e ganancias. 
  12. Ernesto Guevara, "En la Conferencia Afroasiática en Argelia" (24 de febrero de 1965), Una antología mínima
  13. Duan Zhong Qiao, "Crítica a la teoría de la superioridad y la neutralidad del mercado", Conferencia Internacional sobre el Manifiesto Comunista, Atenas, 1998
  14. Amir Helman, "The Israeli Kibbutz as a Socialist Model", Journal of Institutional and Theoretical Economics (JITE), Vol. 148, No. 1
  15. Nathan Smith, "The Economics of Monasticism" Arquivado 17 de xaneiro de 2017 en Wayback Machine., The ASREC/ARDA Working Paper Series, 2009
  16. Engels, Friederich (1880). Del socialismo utópico al socialismo cientifico. Alemaña: Fundación Federico Engels. p. p.73. 
  17. Kolb, Robert (19 de octubre de 2007). Encyclopedia of Business Ethics and Society, First Edition. SAGE Publications, Inc. p. 1345. ISBN 978-1412916523. Existen moitas formas de socialismo, todas as cales eliminan a propiedade privada do capital e substitúena pola propiedade colectiva. Estas moitas formas, todas elas centradas no avance da xustiza distributiva para o benestar social a longo prazo, poden dividirse en dous grandes tipos de socialismo: non de mercado e de mercado. 
  18. Bockman, Johanna (2011). Markets in the name of Socialism: The Left-Wing origins of Neoliberalism. Stanford University Press. p. 20. ISBN 978-0-8047-7566-3. o socialismo funcionaría sen categorías económicas capitalistas -como o diñeiro, os prezos, o interese, os beneficios e a renda- e, por tanto, funcionaría segundo leis distintas das descritas pola ciencia económica actual. Aínda que algúns socialistas recoñecían a necesidade do diñeiro e os prezos polo menos durante a transición do capitalismo ao socialismo, os socialistas crían máis comunmente que a economía socialista pronto mobilizaría administrativamente a economía en unidades físicas sen o uso de prezos ou diñeiro. 
  19. Steele, David Ramsay (1999). From Marx to Mises: Post Capitalist Society and the Challenge of Economic Calculation. Open Court. pp. 175–177. ISBN 978-0-87548-449-5. Especialmente antes da década de 1930, moitos socialistas e antisocialistas aceptaban implicitamente algunha forma do seguinte para a incompatibilidade da industria estatal e os mercados de factores. Unha transacción de mercado é un intercambio de títulos de propiedade entre dous axentes independentes. Así pois, os intercambios no mercado interior cesan cando toda a industria pasa a ser propiedade dunha única entidade, xa sexa o Estado ou outra organización... a discusión aplícase igualmente a calquera forma de propiedade social ou comunitaria, na que a entidade propietaria concíbese como unha única organización ou administración. 
  20. Market Socialism: The Debate Among Socialists, por Schweickart, David; Lawler, James; Ticktin, Hillel; Ollman, Bertell. 1998. From "The Difference Between Marxism and Market Socialism" (pp. 61–63): "Máis fundamentalmente, unha sociedade socialista debe ser unha sociedade na que a economía se rexa polo principio da satisfacción directa das necesidades humanas... O valor de cambio, os prezos e, por tanto, o diñeiro son obxectivos en si mesmos nunha sociedade capitalista ou en calquera mercado. Non existe unha conexión necesaria entre a acumulación de capital ou de sumas de diñeiro e o benestar humano. En condicións de atraso, o estímulo do diñeiro e a acumulación de riqueza conduciron a un crecemento masivo da industria e a tecnoloxía ... Parece un argumento estraño dicir que un capitalista só será eficiente na produción de valor de uso de boa calidade cando tente gañar máis diñeiro que o seguinte capitalista. Parecería máis fácil basearse na planificación de valores de uso de forma racional, que ao non haber duplicación, produciríanse de forma máis barata e serían de maior calidade."
  21. Durlauf, Steven N.; Blume, Lawrence E., ed. (1987). The New Palgrave Dictionary of Economics Online. Palgrave Macmillan. Retrieved 2 February 2013. doi:10.1057/9780230226203.1570.
  22. O'Hara, Phillip (2000). Encyclopedia of Political Economy, Volume 2. Routledge. p. 71. ISBN 978-0-415-24187-8. O socialismo de mercado é a denominación xeral dunha serie de modelos de sistemas económicos. Por unha banda, utilízase o mecanismo do mercado para distribuír a produción económica, organizar a produción e asignar os factores de produción. Doutra banda, o excedente económico reverte na sociedade en xeral, en lugar de en unha clase de propietarios privados (capitalistas), a través dalgunha forma de propiedade colectiva, pública ou social do capital. 
  23. Pierson, Christopher (1995). Socialism After Communism: The New Market Socialism. Pennsylvania State Univ Press. p. 96. ISBN 978-0-271-01478-4. O núcleo do modelo socialista de mercado é a abolición da propiedade privada a gran escala do capital e a súa substitución por algunha forma de "propiedade social". Incluso as formulacións máis conservadoras do socialismo de mercado insisten en que esta abolición da propiedade privada do capital a gran escala é esencial. Este requisito é totalmente coherente coa afirmación xeral dos socialistas de mercado de que os vicios do capitalismo de mercado non residen nas institucións do mercado, senón en (as consecuencias de) a propiedade privada do capital... 
  24. Jorge Schafik Handal (entrevista por Marta Harnecker), "El socialismo: ¿una alternativa para América Latina?", Biblioteca Popular, 1991
  25. Isaac Deutscher, "Las raíces de la burocracia", ciclo de conferencias abreviadas y editadas por Tamara Deutscher, London School of Economics, 1960
  26. Newman, Michael (2005). Socialism: A Very Short Introduction. Oxford University Press. p. 2. "In fact, socialism has been both centralist and local; organized from above and built from below; visionary and pragmatic; revolutionary and reformist; anti-state and statist; internationalist and nationalist; harnessed to political parties and shunning them; an outgrowth of trade unionism and independent of it; a feature of rich industrialized countries and poor peasant-based communities".
  27. Louis Baudin, El imperio socialista de los incas, Zig-Zag, 1945, passim. Ver también: José Carlos Mariátegui, 7 ensayos de interpretación de la realidad peruana, Biblioteca Amauta, 1928
  28. Docherty, James C.; UK, Peter Lamb, Associate Professor of Politics and International Relations, Staffordshire University (2 de outubro de 2006). Historical Dictionary of Socialism (en inglés). Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-6477-1. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  29. Jacobo, Muñoz (2014). "Estudio introductorio - Glosario". Marx. Textos de filosofía, política y economía; Manuscritos de París; Manifiesto del partido comunista; Crítica del programa de Gotha. Biblioteca de Grandes Pensadores, Gredos. p. LXXXIV. ISBN 978-84-473-7760-2. OCLC 1044501045. 
  30. "M. Bakunin: Socialismo sin Estado: Anarquismo.". www.marxists.org. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  31. Proudhon, Pierre Joseph. Sistema de las contradicciones económicas o Filosofía de la miseria (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de abril de 2022. 
  32. Ely, Richard T. (1883). French and German Socialism in Modern Times. New York: Harper and Brothers. pp. 204—205. "Os socialdemócratas forman o á extrema dos socialistas [...] inclinados a poñer tanto énfase na igualdade de goce, independentemente do valor do traballo de cada un, que poderían, quizais, chamarse máis propiamente comunistas. [Teñen dúas características distintivas. A gran maioría deles son obreiros e, por regra xeral, esperan que o derrocamento violento das institucións existentes pola revolución preceda á introdución do Estado socialista. Eu non diría, de ningunha maneira, que todos son revolucionarios, pero a maioría deles indubidablemente sono. [...] As reivindicacións máis xerais dos socialdemócratas son as seguintes: O Estado debe existir exclusivamente para os traballadores; a terra e o capital deben converterse en propiedade colectiva, e a produción debe levar a cabo de forma unida. A competencia privada, no sentido ordinario do termo, debe cesar."
  33. Merkel, Wolfgang; Petring, Alexander; Henkes, Christian; Egle, Christoph (2008). Social Democracy in Power: The Capacity to Reform. Routledge Research in Comparative Politics. London: Routledge. ISBN 978-0-415-43820-9.
  34. Roemer, John E. (1994). A Future for Socialism. "The long term and the short term". Harvard University Press. pp. 25–27. ISBN 978-0-6743-3946-0.
  35. Lamb, Peter (2015). Historical Dictionary of Socialism (3rd ed.). Rowman & Littlefield. p. 415. ISBN 978-1-4422-5826-6.
  36. Bailey, David J. (2009). The Political Economy of European Social Democracy: A Critical Realist Approach. Routledge. p. 77. "[...] Giorgio Napolitano launched a medium-term programme, 'which tended to justify the governmental deflationary policies, and asked for the understanding of the workers, since any economic recovery would be linked with the long-term goal of an advance towards democratic socialism'". ISBN 978-0-4156-0425-3.
  37. Badie, Bertrand; Berg-Schlosser, Dirk; Morlino, Leonardo, eds. (2011). "Social Democracy". International Encyclopedia of Political Science. 8. SAGE Publications. p. 2423. "Social democracy refers to a political tendency resting on three fundamental features: (1) democracy (e.g., equal rights to vote and form parties), (2) an economy partly regulated by the state (e.g., through Keynesianism), and (3) a welfare state offering social support to those in need (e.g., equal rights to education, health service, employment and pensions). ISBN 978-1-4129-5963-6.
  38. Steele, David Ramsay (15 de decembro de 2013). "2. THE ABOLITION OF MARKET, iii. Post-Capitalist Sociesty, c. Usages of "Socialism" and "Communism"". From Marx to Mises: Post Capitalist Society and the Challenge of Ecomic Calculation (en inglés). Open Court. ISBN 978-0-8126-9862-6. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  39. V. I. Lenin (1917). "El Estado y la revolución. Capitulo V - LAS BASES ECONOMICAS DE LA EXTINCION DEL ESTADO". www.marxists.org. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  40. Newman, Michael (28 de xullo de 2005). Socialism: A Very Short Introduction (en inglés). OUP Oxford. p. 5. ISBN 978-0-19-157789-5. Consultado o 21 de maio do 2023. 
  41. George Thomas Kurian (ed). The Encyclopedia of Political Science CQ Press. Washington, DC 2011. p. 1554
  42. Chomsky, Noam (1986). "The Soviet Union Versus Socialism". Chomsky.info. Consultado o 29 de xaneiro de 2020.
  43. Howard, M. C.; King, J. E. (2001). "'State Capitalism' in the Soviet Union" Arquivado 28 de xullo de 2019 en Wayback Machine.. History of Economics Review. 34 (1): 110–126. doi 10.1080/10370196.2001.11733360.
  44. Wolff, Richard D. (27 June 2015). "Socialism Means Abolishing the Distinction Between Bosses and Employees" Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine.. Truthout. Consultado o 29 de xaneiro de 2020
  45. Wilhelm, John Howard (1985). "The Soviet Union Has an Administered, Not a Planned, Economy". Soviet Studies 37 (1). pp. 118–130. doi:10.1080/09668138508411571. 
  46. Ellman, Michael (2007). "The Rise and Fall of Socialist Planning". En Estrin, Saul; Kołodko, Grzegorz W.; Uvalić, Milica. Transition and Beyond: Essays in Honour of Mario Nuti. New York: Palgrave Macmillan. p. 22. ISBN 978-0-230-54697-4. Na URSS de finais dos anos oitenta, o sistema denominábase normalmente economía "administrativo-mandataria". O fundamental deste sistema non era o plan, senón o papel das xerarquías administrativas en todos os niveis de decisión; a ausencia de control sobre a toma de decisións por parte da poboación [...]. 
  47. Heinz Dieterich: Der Sozialismus des 21. Jahrhunderts – Wirtschaft, Gesellschaft und Demokratie nach dem globalen Kapitalismus, Einleitung Socialism of the 21st Century – Economy, Society, and Democracy in the era of global Capitalism, Introduction.
  48. Sheldon, Garrett Ward (2001). Encyclopedia of Political Thought (en inglés). Infobase Publishing. p. 280. ISBN 978-1-4381-2924-2. Consultado o 21 de maio do 2023. 

Developed by StudentB