Viroide | |||||
---|---|---|---|---|---|
Clasificación científica | |||||
| |||||
Familias | |||||
Os viroides son patóxeno das plantas aparentemente similares a virus pero que se diferencian deles en que non teñen cápside proteica e en que o seu ácido nucleico é sempre ARN circular monocatenario, polo que se pode dicir que son un ARN circular infeccioso. Un viroide consiste simplemente nun curto ARN monocatenario circular duns poucos centos de nucleobases e con alta complementariedade, polo que teñen menos de 10.000 átomos en total.[1][2]. En comparación, o xenoma máis pequeno coñecido de virus que pode causar infección ten un tamaño dunhas 2000 pares de bases. O patóxeno humano da hepatite D é similar a un viroide pero ten proteínas asociadas ao seu xenoma e pertence a outra categoría, a dos chamados virus satélites.[3]
Os viroides foron descubertos e bautizados por Theodor Otto Diener, un patólogo vexetal do Servizo de Investigación Agrícola de Maryland, en 1971.[4][5][6]
O ARN dos viroides non codifica ningunha proteína,[7] pero pode ter actividade de ribozima.[8] Cando infecta as plantas este ARN replícase nelas. O mecanismo de replicación implica a ARN polimerase II do hóspede, un encima normalmente asociado coa síntese de ARN mensaxeiro a partir de ADN, pero que nos viroides actúa catalizando a síntese en "círculo rodante" do novo ARN utilizando como molde o ARN do viroide inicial. Algúns viroides son ribozimas, polo que teñen propiedades catalíticas que lles permiten autocortar e ligar xenomas de tamaño unidade a partir de intermediarios de replicación máis longos,[9] pero outros viroides fan o corte con encimas RNAases da planta. Por tanto, para a súa replicación dependen de encimas do hóspede (pero non dependen doutra especie de virus como os virusoides e satélites).
Outros axentes parecidos son os virusoides, que precisan infectar á célula xunto con outro virus, do cal dependen para a súa replicación. Polo contrario, o viroide non depende doutro virus.
O primeiro viroide que foi identificado foi o viroide do tubérculo afusado da pataca (PSTVd). En total lévanse identificado algo máis de 30 especies: